Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας και η πρόσληψή της στα χρόνια του ετεροκαθορισμένου εμφυλίου πολέμου 1945-1949
zoom in
Προσθήκη στα αγαπημένα

Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας και η πρόσληψή της στα χρόνια του ετεροκαθορισμένου εμφυλίου πολέμου 1945-1949

Αλέξανδρος Αργυρίου

43.67€ -26% 32.32€
  • Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας

    Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη

  • ISBN:

    9789600337884

  • Κατηγορίες:

    Δοκίμια

  • Έτος κυκλοφορίας

    2004

  • Εκδότης

    Εκδόσεις Καστανιώτη

Ο Δ΄ τόμος της σειράς "Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας και η πρόσληψή της στα χρόνια του ετεροκαθορισμένου εμφυλίου πολέμου 1945-1949" έρχεται να συμπληρώσει τον προηγούμενο Γ΄ τόμο και να ολοκληρώσει την εικόνα της δραματικής δεκαετίας 1940-1949. Παρά τις διαφορές που παρατηρούνται στις δύο αυτές περιόδους, διαπιστώνουμε πολλούς "κοινούς τόπους", με δεσπόζουσα παράμετρο την απουσία της ελευθερίας, την οποία συνοδεύουν ως όμαιμοι αδελφοί: η βία και ο θάνατος. Για ό, τι εθνικό και πολιτικό συμβαίνει τη δεύτερη περίοδο, οι αφετηρίες του μπορεί να εντοπιστούν στην πρώτη. Ο αντιφασιστικός αγώνας, με τη Βρετανία, τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ να συμμαχούν σε επίπεδο κορυφής, δεν παρουσίαζε την ίδια "αυταπάρνηση" των ιδεολογικών διαφορών στις μυστικές υπηρεσίες, προς τις οποίες οι εντολές δεν ήταν ανιδιοτελείς, δεν υπάκουαν στο αγαθό πνεύμα της Συμμαχίας. Ο ναζισμός δεν ακύρωνε τον πόλεμο αστικών και επαναστατικών στρατοπέδων, απλώς τον ανέβαλε. Εύλογα υποθέτουμε ότι ο Τσώρτσιλ και ο Ρούσβελτ από τινος και εφεξής ελάμβαναν μέτρα έναντι μιας πιθανόν επεκτατικής πολιτικής του Στάλιν. Ανάλογα ο Στάλιν, που έπειτα από τη μάχη της Αγγλίας σήκωνε μόνος το βάρος του σιδερόφρακτου ναζιστικού μηχανισμού, με την Αμερική του Ρούσβελτ να του παρέχει βοήθεια πλουσιοπάροχα. Όμως η αργοπορία του ανοίγματος δυτικού μετώπου δεν ήταν λογικό να τον καθησυχάζει για το καλοπροαίρετο των Αγγλοαμερικάνων. Με τόσες ιδεολογικές διαφορές ήταν επόμενο οι Σύμμαχοι να αλληλοϋποβλέπονται. Η επόμενη μέρα έδειξε ότι η συμμαχία υπήρξε εγχείρημα στιγμιαίο, μικρής διάρκειας, ενώ διαγραφόταν στον ορίζοντα ο ψυχρός πόλεμος με πρώτο θερμό επεισόδιο στην Ελλάδα. [...] (Από τον πρόλογο του βιβλίου)
Αλέξανδρος Αργυρίου

Αλέξανδρος Αργυρίου (Συγγραφέας)

Ο κριτικός και ιστορικός της λογοτεχνίας Αλέξανδρος Αργυρίου (1921-2009) γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αλέξανδρος Κουμπής. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο ΕΜΠ. Ταυτόχρονα, φανέρωσε τις λογοτεχνικές του αρετές συνεργαζόμενος ως κριτικός βιβλίου με τα περιοδικά "Ελεύθερα Γράμματα" (Νοέμβριος 1947 έως Ιούνιος 1949) και "Ποιητική Τέχνη" (1947-49). Το 1950 πήρε το απολυτήριο του (Βασιλικού) Ναυτικού "άνευ κυανής λωρίδος". Έκτοτε δούλευε επαγγελματικά σε μελέτες "φερόντων οργανισμών" (1950-1992). Συγχρόνως άρχισε να γράφει κριτικές βιβλίων στις εφημερίδες "Δημοκρατικός Τύπος" (1950), "Δημοκρατική" (1951). "Ημέρα" (1952) και στα περιοδικά "Στόχος" (1951), "Αγγλοελληνική Επιθεώρηση" (1953-54, περίοδος Γ. Π. Σαββίδη), "Καινούρια Εποχή" (1957-58), "Εποχές" (1963), "Ταχυδρόμος" (1965), "Νέα Πορεία" (1959-2009), "Κριτική" (1961) και "Η Συνέχεια" (1973). Έγραψε την "Εισαγωγή στη μεταπολεμική ποίηση" στην "Ανθολογία μεταπολεμικών ποιητών" των Ντίνου Γιωργούδη και Κ. Γεννατά (1957). Δημοσίευσε τακτικά επιφυλλίδες στην εφημερίδα "Το Βήμα" (1971-73 και 1979-85), και αραιά στις εφημερίδες "Μεσημβρινή" (1965) και "Η Καθημερινή" (1976-1980). Υπήρξε υπεύθυνος στο δεκάτομο λεξικό της "Εκδοτικής Αθηνών" για τα λήμματα λογοτεχνών του εικοστού αιώνα. Δίδαξε ιστορία λογοτεχνίας του Μεσοπολέμου, επί εξάμηνο, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στο Ρέθυμνο (1963-64). Μετείχε στη συντακτική επιτροπή που εξέδωσε τα "Δεκαοχτώ κείμενα" (1970), τα "Νέα κείμενα 1 και 2" (1971) και το περιοδικό "Η Συνέχεια" (1973). Έχουν εκδοθεί τρία αντίτυπα μελετών του "εκτός εμπορίου" (1957-1962), τρία βιβλία με "επιμέλεια" και "εκτενείς εισαγωγές" του σε ανθολογίες-γραμματολογίες (1969-1988) και πέντε τόμοι δοκιμίων-μελετών του (1984-1996). Συγκέντρωσε, επιμελήθηκε και "ανέσυρε" την ύλη των ετών 1929-1939 στον τόμο: "Νικόλας Κάλας: κείμενα ποιητικής και αισθητικής", 1982. Συμμετείχε σε είκοσι επτά "Σύμμεικτους" τόμους, για διάφορα θέματα λογοτεχνίας και ιστορίας της (1961-1997). Καρπός της μεγάλης πείρας του και της συνεχούς μελέτης είναι η οκτάτομη "Ιστορία της Ελληνικής Λογοτεχνίας και της Πρόσληψής της (1918-2000)" που αποτελεί βασικό βοήθημα για τη σπουδή των ελληνικών γραμμάτων. Αντίθετα από ό,τι συμβαίνει με τις άλλες σημαντικές Ιστορίες της Λογοτεχνίας, η δική του δίνει λιγότερη έμφαση στην αφηγηματικότητα και περισσότερη στη βιβλιογραφική πληρότητα. Η πρωτοτυπία της έγκειται στο ότι καθρεφτίζει την εικόνα της ελληνικής λογοτεχνίας στα μάτια των συγχρόνων της μέσα από πλήθος παραθέματα. Μειλίχιος ως άνθρωπος, συναινετικός και καθόλου των άκρων, βοήθησε αναρίθμητους ερευνητές και λογοτέχνες στα πρώτα τους βήματα. Η ευρεία αποδοχή του αποτυπώθηκε στις πολλές τιμητικές διακρίσεις, ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1999), έλαβε το Α΄ Βραβείο κριτικής-δοκιμίου για το βιβλίο του "Διαδοχικές αναγνώσεις Ελλήνων υπερρεαλιστών" (1984), το Μέγα Βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού και για την συνολική προσφορά του το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (2004). Πέθανε στην Αθήνα από επιπλοκές της υγείας του, στις 22 Μαΐου 2009, σε ηλικία 88 ετών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Στέλλα Τσάμου (Επιμέλεια)


Τόπος Έκδοσης:
Αθήνα
Τόμος:
4
Δέσιμο:
Χαρτόδετο
Σελίδες:
570
Διαστάσεις:
24x17
Βάρος:
1.05 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση