Ο Λευτέρης Πανούσης επιστρέφει μέσα από τις εκδόσεις μας, στο ίδιο θέμα, μένοντας όμως έξω από τα στενά γεωγραφικά όρια μιας συνοικίας, όπως το Γκύζη. Η Ανατολή έρχεται σε σύγκρουση με τη Δύση, εκμεταλλευόμενη την ανεκτικότητα και την παθητικότητα των ευρωπαϊκών λαών, οι οποίοι είναι έρμαια των θεωριών του Coudenhove Kalergi που προωθούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ιδιαίτερα καυστικό χιούμορ του συγγραφέα και η σκληρή του έκφραση, όπου αυτή χρειάζεται, χωρίς καμία πρόθεση να καταχραστεί λαϊκιστικές και χυδαίες εκφράσεις που ιντριγκάρουν ή σοκάρουν τον αναγνώστη, καταδεικνύει σε βάθος την ισλαμική κουλτούρα. Γιατί η αλήθεια έχει το δικό της λεξιλόγιο. Ο κίνδυνος και ο τρόμος δεν περιγράφονται με μαλθακότητα, με ποίηση ρομαντική ή φιλειρηνικές κορώνες παιδικής αθωότητας. Η Ευρώπη είναι γριά, τα παιδιαρίσματα δεν της πρέπουν. Για αυτό ο συγγραφέας Πανούσης γράφει με τον σωστό τρόπο, με σκληρότητα. Η πραγματικότητα, εκτός απροόπτου, θα είναι πολύ πιο σκληρή από την πένα του. Ανθρώπινα δικαιώματα, δημοκρατία και ελευθερία θα αντικατασταθούν από τον λόγο του Προφήτη. Όλα αυτά όμως θα τον έχουν προσκαλέσει στη γηραιά ήπειρο, οι υπέρμαχοι όλων αυτών των ψευδοαξιών θα του έχουν ανοίξει τον δρόμο, προστατεύοντας τους πιστούς του. Αυτοί όμως δεν προτίθενται να επιδείξουν καμία αβρότητα στη φιλόξενη γριά, την Ευρώπη του ελληνορωμαϊκού και χριστιανικού πολιτισμού.