«Δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι έγινε. Το μόνο που ήθελα ήταν να ξέρει ο Μίλτος πως ήμουν ζωντανή. Ποτέ δεν θα τον σκότωνα».

«Ο άντρας μου ήταν επιτέλους νεκρός. Περίεργη αίσθηση η απουσία φρίκης. Ένιωσα λίγο άβολα, σαν να μην ξέρω τι να κάνω. Ως τότε είχα συνηθίσει κάπως την κατάσταση. Θυμάμαι μόνο μερικά σκοτεινά στιγμιότυπα από εκείνα τα λεπτά της ώρας που ακολούθησαν το θάνατο του Μίλτου. Το τρομαγμένο μου πρόσωπο στον καθρέφτη της εισόδου, το ουρλιαχτό της Έλσας, τον Μίλτο ξαπλωμένο στο χαλί. Αίματα στο πάτωμα, η κοιλιά μου πονούσε και δεν ήξερα γιατί».