Iconostasis of Anonymous Saints
zoom in
Προσθήκη στα αγαπημένα

Iconostasis of Anonymous Saints

Part Two: Maybe So, the Old Man with the Kites, not for you Only

Γιάννης Ρίτσος

14.20€ -26% 10.51€
  • Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας

    Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη

  • ISBN:

    9789600415858

  • Κατηγορίες:

    Πεζογραφία , Δοκίμια

  • Έτος κυκλοφορίας

    1999

  • Εκδότης

    Κέδρος

This work of Ritsos, is it a novel with an emphatic question-mark added by the poet himself? Is it a roman fleuve in the sense of Proust`s Remembrance of Things Past? Is it a wild prose-poetic fling in a `sarcastic climate`? Or is it an autobiography of Greece`s most human poet, whom Aragon hailed as the `greatest poet of his time`? And what about the strange title? How are the established Orthodox saints, traditionally decorating the panels near the altar, how are they replaced by anonymous human beings? - everyday people from Ritsos` neighbourhood; members of his large family and simple inhabitants of Monemvasia; unassuming fellow-prisoners on exile islands and a closely-knit band of friends.
All these `anonymities` are skillfully counterpointed with the hero - Ion - and Ion`s alter ego - Ariostos - and woven into a fascinating tapestry of reminiscences and reflections, vivid memories from childhood and adolescence, speculations on Greece`s recent history, confessions bordering on psycho-analytical introspection, and, occasionally, surrealistic dreams. Ritsos` Iconostasis is embellished with an almost Joycean richness of words, including outrageous puns, unprecedented, though ineffably `poetic`, erotica and miraculous flights of language.
In the third volume, still to appear in English, Ritsos adds the finishing touches to his vast mosaic bringing his visionary cycle full circle.


[Απόσπασμα από κείμενο του εκδότη]

Γιάννης Ρίτσος

Γιάννης Ρίτσος (Συγγραφέας)

Γιάννης Ρίτσος (1909-1990). Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε στη Μονεμβασιά Λακωνίας, γιος του μεγαλοκτηματία Ελευθέριου Ρίτσου και της Ελευθερίας το γένος Βουζουναρά. Είχε τρία αδέρφια. Το 1919 αποφοίτησε από το Σχολαρχείο της Μονεμβασιάς και το 1921 γράφτηκε στο Γυμνάσιο του Γυθείου. Την ίδια χρονιά πέθαναν ο αδερφός του Μανώλης και η μητέρα του. Το 1924 δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στη Διάπλαση των Παίδων με το ψευδώνυμο Ιδανικόν Όραμα. Το 1925 ολοκλήρωσε και τις γυμνασιακές του σπουδές στο Γύθειο και έφυγε με την αδερφή του Λούλα για την Αθήνα. Είχε προηγηθεί η οικονομική καταστροφή του πατέρα του και έτσι ο Ρίτσος εργάστηκε στην Αθήνα, αρχικά ως δακτυλογράφος και στη συνέχεια ως αντιγραφέας στην Εθνική Τράπεζα. Το 1926 αρρώστησε από φυματίωση και επέστρεψε στη Μονεμβασιά ως το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου, οπότε γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας, χωρίς να μπορέσει ποτέ να φοιτήσει. Υπήρξε βοηθός βιβλιοθηκάριου και γραφέας στο Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας. Το Γενάρη του 1927 νοσηλεύτηκε στην κλινική Παπαδημητρίου και λίγο αργότερα μπήκε στο σανατόριο Σωτηρία, όπου έμεινε τελικά για τρία χρόνια. Στη Σωτηρία ο Ρίτσος γνωρίστηκε με τη Μαρία Πολυδούρη και με μαρξιστές και διανοούμενους της εποχής του, ενώ παράλληλα έγραψε κάποια ποιήματά του που δημοσιεύτηκαν στο φιλολογικό παράρτημα της Μεγάλης Εγκυκλοπαίδειας. Από το φθινόπωρο του 1930 και για ένα χρόνο έζησε στα Χανιά, αρχικά στο Άσυλο Φυματικών της Καψαλώνας και μετά από προσωπική του καταγγελία των άθλιων συνθηκών ζωής που επικρατούσαν εκεί σε τοπική εφημερίδα, μεταφέρθηκε μαζί με όλους τους τρόφιμους στο σανατόριο Άγιος Ιωάννης. Τον Οκτώβρη του 1931 επέστρεψε στην Αθήνα και ανέλαβε τη διεύθυνση του καλλιτεχνικού τμήματος της Εργατικής Λέσχης. Εκεί σκηνοθέτησε και συμμετείχε σε παραστάσεις. Η υγεία του βελτιώθηκε σταδιακά, το ίδιο και τα οικονομικά του με τη βοήθεια της αδερφής του Λούλας, που είχε στο μεταξύ παντρευτεί και φύγει για την Αμερική. Τον επόμενο χρόνο ο πατέρας του μπήκε στο Ψυχιατρείο στο Δαφνί (όπου πέθανε το 1938) · πέντε χρόνια αργότερα τον ακολούθησε η Λούλα, που βγήκε το 1939. Το 1933 συνεργάστηκε με το περιοδικό της Αριστεράς Πρωτοπόροι και δούλεψε στο εμπορικό θέατρο για τέσσερα χρόνια (θίασοι Ζωζώς Νταλμάς, Ριτσιάρδη, Μακέδου). Στο χώρο της δημοσιογραφίας εμφανίστηκε επίσης στις στήλες του Ριζοσπάστη -όπου δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή "Τρακτέρ" με το ψευδώνυμο Ι. Σοστίρ- και των Ελεύθερων Γραμμάτων (1945). Το 1934 προσλήφθηκε ως επιμελητής εκδόσεων του οίκου Γκοβόστη και γράφτηκε στο Κ.Κ.Ε.. Το 1937 νοσηλεύτηκε στο σανατόριο της Πάρνηθας. Τον επόμενο χρόνο προσλήφθηκε στο Βασιλικό Θέατρο και το 1940 στη Λυρική Σκηνή. Κατά τη διάρκεια του ελληνογερμανικού πολέμου και της κατοχής ο Ρίτσος έζησε κατάκοιτος, παρόλα αυτά συμμετείχε στη δραστηριότητα του μορφωτικού τμήματος του ΕΑΜ και αρνήθηκε να δεχτεί χρήματα από έρανο όταν κινδύνεψε η ζωή του από τις κακουχίες. Στη διάρκεια των Δεκεμβριανών επισκεπτόταν συχνά την Καισαριανή, συναντήθηκε με τον Άρη Βελουχιώτη και συνεργάστηκε με το Λαϊκό Θέατρο Μακεδονίας. Το 1948 εξορίστηκε λόγω της αριστερής δράσης του στο Κοντοπούλι της Λήμνου, τον επόμενο χρόνο στη Μακρόνησο, το 1950-1951 στον Άη Στράτη. Το 1952 επέστρεψε στην Αθήνα και πολιτεύτηκε στην ΕΔΑ. Το 1954 παντρεύτηκε την παιδίατρο Φηλίτσα Γεωργιάδου από τη Σάμο, με την οποία απέκτησε μια κόρη την Έρη. Το 1956 ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση ως μέλος αντιπροσωπείας διανοουμένων και δημοσιογράφων και το 1959 επισκέφτηκε τη Ρουμανία. Το 1962 επισκέφτηκε ξανά τη Ρουμανία όπου συναντήθηκε με το Ναζίμ Χικμέτ και κατόπιν πήγε στην Τσεχία και τη Σλοβακία, όπου ολοκλήρωσε την Ανθολογία Τσέχων και Σλοβάκων ποιητών, την Ουγγαρία και τη Λ. Δ. της Γερμανίας. Το 1964 συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές με την ΕΔΑ. Μετά το πραξικόπημα του Παπαδόπουλου το 1967 εξορίστηκε ξανά, αυτή τη φορά στη Γυάρο και τη Λέρο, το 1968 στη Σάμο, όπου τέθηκε υπό κατ΄ οίκον περιορισμό στο σπίτι της γυναίκας του για λόγους υγείας. Το 1970 επέστρεψε στην Αθήνα, μετά όμως από άρνησή του να συμβιβαστεί με το καθεστώς του Παπαδόπουλου εξορίστηκε εκ νέου στη Σάμο ως το τέλος του
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Amy Mims

Amy Mims (Μεταφραστής)

Παρά την ιρλανδέζικη καταγωγή της και την αγγλόφωνη παιδεία στα πανεπιστήμια του Χάρβαρντ και της Οξφόρδης, η Amy Mims διάλεξε την Ελλάδα ως πατρίδα από το 1960. Εκτός από την πληθώρα αγγλικών μεταφράσεων της Νεοελληνικής λογοτεχνίας - με τρία βιβλία του Καζαντζάκη, τέσσερα ποιητικά κείμενα και το 1000-σέλιδο "Εικονοστάσιο Ανωνύμων Αγίων" του Ρίτσου, (για το οποίο έλαβε Κρατικό Βραβείο), και 20 έργα σύγχρονων θεατρικών συγγραφέων - έχει γράψει πέντε δίγλωσσες συλλογές με δικά της ποιήματα και δύο βιβλία με πρωτότυπα "δοκίμια". Η πρώτη ποιητική συλλογή είχε ενθουσιώδεις επαίνους από τον Χένρυ Μίλλερ και την Αναΐς Νιν. Η δεύτερη και τρίτη ήταν αφιερωμένες στην αγαπημένη της Κύπρο. Η τέταρτη ήταν για τον Ρίτσο και η πέμπτη είχε τον παράξενο τίτλο: "Παράφωνος ψαλμός για έναν ατίθασο γλάρο". Όσο για τα καινούργια ποιήματά της, η οριστική ανθολόγηση ετοιμάζεται τώρα. Από τις αρχές της δεκαετίας του ΄60, χάρη στη συμβίωση-συνεργασία με τον Μίνω Αργυράκη, η Amy είχε τη μεγάλη τύχη να γνωρίσει από κοντά και να συνεργαστεί με κορυφαίους Έλληνες καλλιτέχνες, όπως τον Τσαρούχη (για το μικρό θέατρο της "Κιβωτού")..., όπως τον Μάνο Χατζιδάκι (για την αγγλική μετάφραση όλων των τραγουδιών του, με στίχους δικούς του και του Γκάτσου)..., όπως τον Πατέρα του θεάτρου σκιών, τον Μπαρμπα-Σωτήρη Σπαθάρη (για την αγγλόφωνη απόδοση διαφόρων έργων του).., όπως τον Μίκη Θεοδωράκη (για την απόδοση του δικού του κύκλου 32 ποιημάτων με τίτλο "Ο ήλιος και ο χρόνος". Η μεγάλη Ελληνίδα Δανάη Στρατηγοπούλου, χάρισε στην Amy το επώνυμο "Σιλβερίδη", για να αισθανθεί η Ιρλανδέζα πιο πολύ Ελληνίδα.

Εκδότης:
Τόπος Έκδοσης:
Αθήνα
Τόμος:
2 από 3
Δέσιμο:
Χαρτόδετο
Σελίδες:
327
Διαστάσεις:
20x13
Βάρος:
0.391 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση