Τα ποιήματα του Νίκου Φρατζέτη μιλούν για τη ζωή και τις διάφορες εκφάνσεις της: τη θλίψη, τη χαρά, τον πόνο, τον φόβο, την ελπίδα, μα πάνω από όλα την αγάπη. Η Χαρτοπετσέτα διεκδικεί την ύπαρξή της ως το διαβατήριο για νέους κόσμους, ως το ημερολόγιο μιας ζωής που αναλώθηκε, που ακόμα όμως προσπαθεί και πάντα θα προσπαθεί.

ΟΙ ΓΛΑΡΟΙ

Κατοικώ κοντά στη θάλασσα.
Τον Ιούνιο οι γλάροι χάνουν τον δρόμο τους και πετούν πάνω απ’ το μπαλκόνι μου.
Μα θα βρεθεί ένας ή δυο που θα τους οδηγήσουν όλους πίσω στη θάλασσα.
Θα κυκλώσουν το κομμάτι του ουρανού που τους αναλογεί
και με περηφάνια και αξιοπρέπεια θα γυρίσουν στη σωστή τη ρότα.
Πάντα όμως υπάρχει ένας γλάρος που δεν θα ακολουθήσει τους άλλους.
Θα τραβήξει τον δικό του δρόμο για τη θάλασσα.
Είναι η σιγουριά μου οι γλάροι κάθε καλοκαίρι.