Εάν πάρουμε στα σοβαρά τις περί Εφέσου αναφορές, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι στην πανάρχαια ελληνική πόλη, το κέντρο λατρείας της θεάς Αρτέμιδος, είχαν εγκατασταθεί επί ρωμαιοκρατίας κάποιοι Ιουδαίοι, στη συναγωγή των οποίων επέδραμε ο Παύλος προκειμένου να αγρεύσει οπαδούς. Τα κηρύγματά του όμως προκάλεσαν την οργή των μετοίκων, με αποτέλεσμα να μετακομίσει στην άσημη σχολή του Τύραννου, όπου ασχολήθηκε έπ’ αμοιβή με μαγγανείες, μέχρι που τα καμώματά του εξόργισαν τους Έλληνες, με αποτέλεσμα να προκληθούν ταραχές. Ενδεχομένως, τότε, ο Παύλος ήρθε στα χέρια με κάποιον άνθρωπο, και το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ήταν αιματηρό. Εξαιτίας της εγκληματικής δράσης του, ο Παύλος εγκατέλειψε βιαστικά την Έφεσο, ενώ αργότερα, επιστρέφοντας από τη Μακεδονία, φοβήθηκε να αποβιβαστεί εκεί. Στη συνέχεια στην Ιερουσαλήμ, κατηγορήθηκε ότι έμπασε κάποιον εφέσιο Έλληνα στο Ναό του Σολομώντα, ενώ από τις υπόλοιπες αναφορές προκύπτει ότι ο Παύλος διατήρησε τις επαφές του με τους Εφέσιους ομοϊδεάτες του, προς μεγάλην αγανάκτηση των «ορθόδοξων» μαθητών του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, οι οποίοι τον χαρακτήριζαν ως ψευδαπόστολο . . . Τούτα και άλλα χειρότερα συνάγονται από τις αναφορές των κειμένων της Καινής Διαθήκης σε ότι αφορά στη δράση του Παύλου στην Έφεσο, αλλά εμείς τα ξεχνάμε και . . . ονειροπολούμε, αναλογιζόμενοι τις πομπές των ωραίων εφήβων με τα αγάλματα της αειπαρθένου Αρτέμιδος στους ώμους, τις παρελάσεις των καλλίστων εφεσίων παρθένων μεταμφιεσμένων σε νύμφες, τους γυμνικούς αγώνες προς τιμήν της Μεγάλης Θεάς, την ιατρική προσφορά του εφέσιου Σωρανού και τα αιώνια διδάγματα του Ηράκλειτου! (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]