Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789609253970
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Λίγα κείμενα απ` αυτά που έχουν γραφτεί για τα θέματα της πίστεως και της εν Χριστώ ζωής γενικότερα, έχουν τη χάρη, τη ζωντάνια, την αμεσότητα μα και την πληρότητα που `χουν τα κείμενα του μακαριστού επισκόπου Αχρίδος και ήδη αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. Διαβάζοντάς τα κανείς έχει ζωηρή την αίσθηση πως μόνο με θεϊκή έμπνευση μπορούν να συντεθούν τέτοια έργα.
Ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, που έγραψε τα κείμενα αυτά, είναι αρκετά γνωστός πια στο ελληνικό κοινό από αρκετά βιβλία του που κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Είναι σύγχρονος άγιος, ανακηρύχτηκε το 2003 από τη Σερβική Εκκλησία, μα το κύρος κι η ακτινοβολία του έχουν οικουμενικότητα. Σίγουρα ήταν μια από τις σημαντικότερες εκκλησιαστικές μορφές της Ορθοδοξίας κατά τον εικοστό αιώνα. Δίκαια ο Σμέμαν έλεγε πως `ο επίσκοπος Νικόλαος δεν είναι μόνο ένας μεγάλος Σέρβος. Αποτελεί για όλους εμάς τους ορθοδόξους την έκφραση της ορθόδοξης πνευματικότητας και καταλαμβάνει περίοπτη θέση μεταξύ εκείνων που εργάζονται για να κάνουν αιώνια την ορθόδοξη πίστη`.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
Ο Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1881-1956) υπήρξε Επίσκοπος της Όρθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας και θεολόγος με οικουμενικό κύρος και ακτινοβολία.
Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Λέλιτς της δυτικής Σερβίας στις 23 Δεκεμβρίου του 1880 (με το παλαιό ημερολόγιο -Ιανουάριο του 1881 με το καινούργιο). Παρακολούθησε το Ορθόδοξο Σεμινάριο του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι απ΄ όπου και αποφοίτησε το 1902. Κατά το 28ο έτος της ηλικίας του αναγορεύθηκε διδάκτωρ Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Βέρνης. Το 1909 αναγορεύθηκε διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Γενεύης και την ίδια χρονιά χειροτονήθηκε μοναχός. Το 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσας και το 1920 μετετέθη στην επισκοπή της Αχρίδας, όπου διακόνησε μέχρι το 1934 που επέστρεψε στη Ζίτσα. Το 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στο μοναστήρι της Ζίτσα, συνέλαβαν τον Επίσκοπο Νικόλαο και τον περιόρισαν έγκλειστο στο μοναστήρι της Λιουμποστίνια. Αργότερα, τον μετέφεραν στο μοναστήρι Βοϊλόβιτσα, όπου κρατούνταν και ο Πατριάρχης Γαβριήλ Ντόζιτς, και στη συνέχεια τον έστειλαν μαζί με τον Πατριάρχη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου όπου υπέστη κακουχίες καί βασανιστήρια.
Μετά τον πόλεμο δεν επέστρεψε στην ήδη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία και κατέφυγε στις Η.Π.Α., όπου δίδαξε σε διάφορες Ορθόδοξες Χριστιανικές Πανεπιστημιακές Σχολές και Σεμινάρια.
Πέθανε τον Μάρτιο του 1956. Τα λείψανά του από την Αμερική μεταφέρθηκαν στο Λέλιτς στη Σερβία το 1991.
Το Μάιο του 2003, η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας τον διεκηρυξε Άγιο και τον ενέταξε στο Αγιολόγιό της στις 18 Μαρτίου (Κοίμηση) και στις 3 Μαΐου (Μεταφορά λειψάνων).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
