Όλη η σύγχρονη ψυχολογία περνά μια κρίση, το νόημα της οποίας βρίσκεται στο ότι υπάρχει όχι μία, αλλά δύο ψυχολογίες. Αυτές μέχρι σήμερα καλλιεργούνται μαζί. Είναι η φυσικο-επιστημονική, υλιστική ψυχολογία και η ιδεαλιστική, τελεολογική ψυχολογία. Αυτή η ιδέα είναι συνειδητοποιημένη από τη σύγχρονη ψυχολογία στις εργασίες των Φ. Μπρεντάνο, Γ. Μιουνστερμπέργκ, Β. Ντιλτέι, Ε. Γκούσερλ, Π. Νατόρπα και σε πολλές άλλες εργασίες της ψυχολογίας του Άντλερ, όπως κι όλα στη σύγχρονη ψυχολογία, περικλείει στον εαυτό της μ` ένα μη αδιάρρηκτο τρόπο τα πρώτα στοιχεία και τις αρχές αυτών των δύο εντελώς ασυμβίβαστων και διαμετρικά αντίθετων επιστημονικών συστημάτων. Από εδώ και προβάλλει η μεθοδολογική πάλη στο εσωτερικό αυτής της κατεύθυνσης και οι προσπάθειες να διαμορφωθεί μεθοδολογικά, με τη βοήθεια του ενός ή του άλλου συστήματος.