Στον Κριμαϊκό Πόλεμο, όπου η Αγγλία, Η Γαλλία, η Οθωμανική Αυτοκρατορία και το Βασίλειο της Σαρδηνίας συγκρούονται με τις δυνάμεις της τσαρικής Ρωσίας του Νικολάου Α΄, ο στρατιώτης Αντρέι Νικολάγιεβ έρχεται αντιμέτωπος με έναν σχεδόν θανάσιμο τραυματισμό και τον επικείμενο θάνατό του. Έπειτα από τη σωτηρία του, την επιστροφή του στη Μόσχα σημαδεύει ένα ολότελα απρόσμενο γεγονός: η απώλεια της σκιάς του κι έπειτα του ειδώλου του στον καθρέφτη. Νεκρός και ζωντανός μαζί, περιδιαβάζει τους δρόμους της γενέτειρας πόλης του και της ψυχρά πεφωτισμένης ζωής του. Έπειτα από πολλές περιπέτειες και εσωτερικές αναζητήσεις, στο τέλος, κατορθώνει να αγγίξει πάλι αυτό που πίστευε ότι είχε οριστικά χαθεί. Πιστός του σύντροφος ο διανοούμενος Σεργκέι Αλεξέγιεβ, που τον οδηγεί σταδιακά στη βαθύτερη συνειδητοποίηση της ανθρώπινης κατάστασης του, απομακρύνοντάς τον στο τέλος από τη θολή ανάμνηση του καταιγιστικού φωτός της αιώνιας αλήθειας, η οποία διατρέχει σαν υπόγειο ποτάμι ανθρώπους και πράγματα στον συνηθισμένο κόσμο που τον περιβάλλει. Μια ιστορία όχι για τη ζωή μετά τον θάνατο, που υπαγορεύει η πίστη στην αθανασία της ψυχής, αλλά για τον θάνατο μέσα στην ίδια τη ζωή, την αδυναμία να ζήσει κανείς στα βάθη του ως κομμάτι της φαινομενικότητας, της αέναης μεταβολής των πραγμάτων, για να νιώσει έτσι αληθινά αθάνατος.