(. . .) Ο ακαδημαϊκός ερευνητής του Σκαλκώτα γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι ένα ερώτημα μέσω του οποίου πλησιάζει όχι μόνον η ακαδημαϊκή κοινότητα, αλλά και ο μουσικός κόσμος και μέχρις ενός σημείου, και η κριτική τον Σκαλκώτα είναι: ποια η σχέση του Σκαλκώτα με τον Σαιμπεργκ (1874-1951) και την δεύτερη σχολή της Βιέννης, γενικότερα; Ποια η σχέση του Σκαλκωτικού δωδεκαφθογγισμού με αυτόν όχι μόνο του Σάιμπεργκ, του Βέμπερν (1883-1945) και - παραδίπλα - του Μπεργκ (1885-1935), αλλά και με αυτόν που επιβλήθηκε και εξαπλώθηκε στο πλαίσιο της μεταπολεμικής πρωτοπορίας; (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]