Κάποιες φιγούρες τρέχουν πανικόβλητες στα δωμάτιά τους, ενώ άλλες παραμένουν μοναχικές με τις πλάτες γυρισμένες στις αντίθετες άκρες της βεράντας. Υπάρχουν και ορισμένα μέλη του σεμιναρίου που τριγυρίζουν στο σκοτάδι, λες και παλεύουν να ξεφύγουν από έναν αόρατο εχθρό. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι άνθρωποι; Βλέπω τις σκιές στη σεληνιακή δεσμίδα: πρόσωπα γνώριμα όμως τώρα πρωτόγνωρα. Είμαστε τριάντα συγγραφείς που έχουν παγιδευτεί στο πανδοχείο του κυρίου Ανδρόνικου. «Θεέ μου. . . τι θ’ απογίνουμε;» σκέφτομαι σ’ ένα ξέσπασμα που τίποτα δεν το δικαιολογεί την παρούσα στιγμή, αλλά που η κρυφή πηγή του θα συνέχιζε να με βασανίζει ως την επίλυση του μυστηρίου. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]