Οι αλυσιδωτές αντιδράσεις ενός φαινομένου που ονομάζεται Βαλκάνια. Μια πυριτιδαποθήκη που από στιγμή σε στιγμή μπορεί να πάρει φωτιά. Στην περίπτωση του έργου του Ντούκοφσκι, εκρήγνυται σε μικρές σκηνές βίας και βίαιων συναισθηματικών εκρήξεων, μαύρου χιούμορ και επώδυνου λυρισμού από έναν κόσμο που αναζητά ταυτότητα και αιτίες ενάντια στον παραλογισμό της πραγματικότητας. Η αγωνία αλλά και ο σαρκασμός προς τις «ιστορικές εξελίξεις» καταγράφονται στο επίπεδο μιας σκυταλοδρομίας προσωπικών σχέσεων, με σκυτάλη την τεράστια κραυγή του ανθρώπου που η Ιστορία του γκρέμισε τα όνειρα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]