Στη μελέτη αυτή γίνεται μια συστηματική παρουσίαση της διαδικασίας της προδικαστικής παραπομπής (άρθρο 267 ΣυνθΛΕΕ). Με την υποβολή προδικαστικού ερωτήματος και ακολούθως την αξιοποίηση της απάντησης του ΔΕΕ για την επίλυση της εκκρεμούς δικαστικής διαφοράς, λαμβάνει υπόσταση ένας νομικός διάλογος μεταξύ εθνικού και ενωσιακού δικαστή, ο οποίος έχει ουσιαστικό αντίκρυσμα στην ορθότητα της δικανικής κρίσης. Η μελέτη επιχειρεί να δώσει απαντήσεις στα πιθανά ερωτήματα που θα θέσει ο εθνικός δικαστής όταν εξετάζει το ενδεχόμενο να απευθυνθεί στο ΔΕΕ (σκοπός και σκοπιμότητα υποβολής προδικαστικού ερωτήματος, ουσιαστικές προϋποθέσεις, αξιοποίηση της απάντησης του ΔΕΕ στη δικανική του κρίση κλπ.).

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της μελέτης είναι ότι η ανάλυση γίνεται από την οπτική γωνία του εργατικού δικαίου, που αποτελεί το γνωστικό αντικείμενο του γράφοντος. Τούτο επιβάλλεται με δεδομένη τη διείσδυση του ενωσιακού στον ιστό του παραδοσιακού εσωτερικού εργατικού δικαίου. Αποτελεί πλέον κοινό τόπο ότι δεν νοείται επιστημονική έρευνα -και ορθή νομολογιακή εφαρμογή- στο εργατικό δίκαιο χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η παράμετρος του ενωσιακού δικαίου. Οι ορθές νομικά απαντήσεις είναι μόνο εκείνες που έχουν λάβει υπόψη τους και την ενωσιακή διάσταση των ζητημάτων.

Στο ανά χείρας βιβλίο γίνεται αναφορά και αξιολόγηση αν όχι όλων, των σημαντικότερων αποφάσεων του ΔΕΕ επί ελληνικών προδικαστικών ερωτημάτων εργατικού δικαίου. Με τον τρόπο αυτό σκιαγραφείται η προστιθέμενη αξία της ‘ματιάς’ του ΔΕΕ στο ελληνικό εργατικό δίκαιο. Το Δικαστήριο προσέγγισε τον συγκεκριμένο κλάδο του δικαίου πάντοτε με σεβασμό στις δικαιοπολιτικές επιλογές του Έλληνα νομοθέτη, ενώ παράλληλα συνέβαλε στη διαμόρφωση μιας ερμηνευτικής αντίληψης πιο πραγματιστικής και εγγύτερης στον προστατευτικό σκοπό, που είναι η πεμπτουσία του.