Ο Γιώργος Αρμένης γεννήθηκε στην Κληματιά Ιωαννίνων. Ήρθε στην Αθήνα την εποχή του ΄60. Το ΄67 μπήκε στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν απ΄ όπου και αποφοίτησε το ΄70. Ερμήνευσε πολλά κλασικά και σύγχρονα έργα στα εικοσιδύο χρόνια συνεργασίας με το Θέατρο Τέχνης.
Δίδαξε για σειρά ετών αυτοσχεδιασμό και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης.
Έγραψε για το Θέατρο τα έργα: «Πρόβα», «Μαντζουράνα στο κατώφλι-γάιδαρος στα κεραμιδιά», «Το σόι», «Λήσταρχος Νταβέλης», «Βασικά με λεν Θανάση», «Ο θείος Σάκης και το Κόμμα», «Τέσσερα πρόσωπα και ο Θεός απ΄ έξω». Τα μονόπρακτα: «Αύριο πάλι», «Ακάλυπτοι χώροι», «Νυχτερινό μελό», «Το σαξόφωνο». Δύο παιδικά: «Ο Τζιτζιρής» και «Ο Λάκης ο αρχηγός».
Για την τηλεόραση έγραψε: «Μέσα από το πλήθος», «Ο θείος μας ο Μίμης», «Χαίρε Τάσο Καρατάσο», «Το σόι μας», «Ζητώ γνωριμία», «Μικρές διαδρομές», και ένα μέρος από το «Σιγά η πατρίδα κοιμάται».
Σκηνοθέτησε: «Χίμαιρα και φούμαρα» της Δ. Λιτηνάκη, «Εσωτερικές φωνές» Ε. Ντε Φίλιππο, «Νταν» του Δ. Κορδάτου, «Κορίτσι της γειτονιάς» του Ν. Χατζηαποστόλου, «κύκλωπας» του Ευριπίδη, «Πλούτος» του Αριστοφάνη, «Έρωτας και αναρχία» της Λίνας Βερτμίλερ, «Ταυτότητα» του Α. Γιαλαμά, «Εσωτερικές φωνές» του Ε. Ντε Φίλιππο στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λάρισας, «Τριαντάφυλλο στο στήθος» του Τένεση Ουίλιαμς για το Δημοτικό Θέατρο Βόλου, «Κομμάτια και θρύψαλα» του Γ. Σκούρτη, «Νηρέας ο Βάρας» του Δ. Παπαχρήστου, «Αχ, αυτά τα φαντάσματα» του Ε. Ντε Φίλιππο, «Μαντζουράνα στο κατώφλι-γάιδαρος στα κεραμιδιά» του ιδίου για τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας και Σερρών, «Αγγέλα» του Γ. Σεβαστίκογλου για το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου και πολλά άλλα.
Είναι και παραμένει ένας από τους κληρονόμους του Θεάτρου Τέχνης, που όρισε ο δάσκαλός του, Κάρολος Κουν. Τιμήθηκε με το Α΄ βραβείο ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ταινία του Π. Βούλγαρη «Όλα είναι δρόμος» και με το Α΄ βραβείο ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Δράμας για την ταινία του Σάββα Καλύβα «Αμέρικα». Συμμετείχε στην ταινία του Θ. Αγγελόπουλου «Το Λιβάδι που δακρύζει» και στην ταινία «Σκόνη» του Τάσου Ψαρρά.
Στην τηλεόραση έχει παίξει σε πολλές σειρές: «Το σόι μας», «Σιγά η πατρίδα κοιμάται», «Ξενοδοχείο Αμόρε», «Ο Πρίγκιπας», «Τρίτο στεφάνι» και πολλά άλλα.
Το καλοκαίρι του 2001 συμμετείχε στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, έχοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο, στο έργο «Νεφέλες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Γ. Ιορδανίδη. Το καλοκαίρι του 2002 σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην παράσταση «Αχαρνής», δίνοντας μια νέα διάσταση στο κλασικό και συνάμα τόσο επίκαιρο έργο του Αριστοφάνη.
Στα πλαίσια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, το φθινόπωρο του 2003, σκηνοθέτησε τη «Μπράχενα» του Δ. Παπαχρήστου και την «Κασέτα» της Λούλας Αναγνωστάκη.
Από το 2003, έχει σκηνοθετήσει και πρωταγωνιστήσει στο έργο του Αντόν Τσέχωφ «Ο Θείος Βάνιας», στην «Πρόβα» και στο «Βασικά με λεν... Θανάση».
Ο Γάλλος φιλόσοφος Πωλ Ρικέρ γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1913 στη Βαλάνς της Γαλλίας. Αρχικά προσπάθησε να συνθέσει τη φαινομενολογική μέθοδο του Έντμουντ Χούσερλ με τον υπαρξισμό των Γκαμπριέλ Μαρσέλ και Καρλ Γιάσπερς, αλλά οι αξεπέραστες δυσκολίες του εγχειρήματος αυτού τον ανάγκασαν να στραφεί στην ανάλυση προβλημάτων που αφορούν τη σχέση της γλώσσας με τη γνωστική προσοικείωση του κόσμου και του εαυτού μας. Αντιπροσωπευτικά έργα της ώριμης φάσης της σκέψης του είναι: "Η ζωντανή μεταφορά" ("La metaphore vive", 1975), "Χρόνος και αφήγηση" ("Temps et recit, vol. I, II & III", 1983-1985), "Ο εαυτός ως ένας άλλος" ("Soi-meme comme un autre", 1990). Άλλα έργα του είναι: "Gabriel Marcel et Karl Jaspers: Philosophie du mystere et philosophie du paradoxe", 1948, "Histoire et verite", 1955, "De l΄interpretation: essai sur Sigmund Freud", 1965, "Entretiens avec Gabriel Marcel", 1968, "Le conflit des interpretations: essais d΄hermeneutique", 1969, "Du texte a l΄action: essais d΄hermeneutique II", 1986, "Le mal: un defi a la philosophie et a la theologie", 1986, "L΄ideologie et l΄utopie", 1997, "Lectures, I : Autour du politique", 1999, "Lectures, II: La contree des philosophes, 1999, "Lectures, III: Aux frontieres de la philosophie" 1999, "L΄hermeneutique biblique", 2000, "La Memoire, l΄histoire, l΄oubli", 2000, "Parcours de la reconnaissance: trois etudes", 2004, κ.ά. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 20 Μαΐου 2005, ενώ κοιμόταν στο σπίτι του στο Σατενέ Μαλαμπρί, έξω από το Παρίσι.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
