Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος (Μεταφραστής)

Ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος ξεκίνησε τη δημοσιογραφία το 1963 στην εφημερίδα "Βήμα", όπου ασχολήθηκε αποκλειστικά σχεδόν με το δικαστικό ρεπορτάζ. Το 1973 μετακινήθηκε στα "Νέα", όπου έμεινε ως τα τέλη του 1986 ως κοινοβουλευτικός συντάκτης και υπεύθυνος για ένα διάστημα των ΄Μικροπολιτικών΄. Το 1979 ήταν ένας από τους τέσσερις δημοσιογράφους που εξέδωσαν τη σατιρική εφημερίδα "Το Ποντίκι", από την οποία αποχώρησε τον Αύγουστο του 1987. Από τον Σεπτέμβριο του 1987 εργαζόταν στην εφημερίδα "΄Εθνος" όπου για είκοσι χρόνια υπήρξε ο βασικός αρθρογράφος της, διατηρώντας παράλληλα και την προσωπική στήλη "Έτσι τα βλέπω". Είχε μεταφράσει πάνω από 150 βιβλία, μεγάλων συγγραφέων από Πούσκιν, Όσκαρ Ουάιλντ, Μαρκ Τουέιν, Φόκνερ, Έρμαν Έσσε και Νόρμαν Μέιλερ έως Κόναν Ντόιλ, Κάρολ Τζόις Όουτς, Ρουθ Ρέντερ. Ντ. Π. Τζέιμς, Μάικλ Μουρ, Μπανάνα Γιοσιμότο.

Γιώργος Αριστηνός (Υπεύθυνος Σειράς)

Ο Γιώργος Αριστηνός γεννήθηκε στην Κοζάνη. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στο Παρίσι (Paris IV). Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Έχει ασχοληθεί επί σειρά ετών με τη θεωρία και την κριτική της λογοτεχνίας. Έχει συνεργαστεί με εφημερίδες και περιοδικά (Τα Νέα, Ελευθεροτυπία, Αντί) για λογοτεχνικά και πολιτιστικά θέματα.

Έχει εκδώσει τα εξής αφηγήματα: Υπόθεση γλωσσαλγίας (Κέδρος, 1981), Περιπέτεια (Καστανιώτης, 1984), Κρίση (Άγρα, 1987), Το οδοιπορικό (Καστανιώτης, 1988), Κατάβαση (Καστανιώτης, 1992), Θανατόφιλα ερωτοπαθή (Σμίλη, 1992), Αισθηματικές εμμονές (Λιβάνης, 1996), Η εκδίκηση του συγγραφέα (Οδυσσέας, 1998), Ο δολοφόνος (μυθιστόρημα, Ελληνικά Γράμματα, 2000· Κίχλη, 2018), Ένοχα χρόνια (Ελληνικά Γράμματα, 2000), Ματαιοδοξία (Ελληνικά Γράμματα, 2002), Η ζωή είναι ωραία (Ελληνικά Γράμματα, 2003), Φλας στη νύχτα (μυθιστόρημα, Τόπος, 2011· Εστία 2017). Επίσης τα δοκίμια: Εισαγωγή στην πεζογραφία του Γ. Χειμωνά (Κέδρος, 1981), Δοκίμια για το μυθιστόρημα και τα λογοτεχνικά είδη (Σμίλη, 1991), Η ακάθιστη σκέψη (Δελφίνι, 1996), Τοξικά απόβλητα (Κέδρος, 2010), Αφερέγγυοι και πλάνητες (Κέδρος, 2015, Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 2015), Τρία δοκίμια για τον Θανάση Βαλτινό (Εστία, 2015) και την ανθολογία Νάρκισσος και Ιανός. Η νεωτερική πεζογραφία στην Ελλάδα (Μεσόγειος, 2007).

Νέστορας Γ. Χούνος (Υπεύθυνος Σειράς)

William Faulkner (Συγγραφέας)

Ο Γουίλιαμ Φώκνερ γεννήθηκε -ως William Cuthbert Falkner- στο New Albany κοντά στην Οξφόρδη της Πολιτείας του Μισισιπή το 1897. Παρόλο που ο προπάππος του ήταν συνταγματάρχης και σπουδαία φυσιογνωμία του αμερικανικού Νότου, ο Φώκνερ δεν έγινε δεκτός στο στρατό όταν η Αμερική μπήκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Λίγο αργότερα, κατάφερε να καταταγεί στην καναδική και, στη συνέχεια, στη βρετανική βασιλική αεροπορία, και μετά τον πόλεμο φοίτησε για ένα διάστημα στο Πανεπιστήμιο του Μισισιπή. Εγκατέλειψε τις σπουδές του -ήταν, εξάλλου, μετριότατος φοιτητής- και ασχολήθηκε με δουλειές του ποδαριού, ανάμεσά τους ένα βιβλιοπωλείο στη Νέα Υόρκη και μια μικρή εφημερίδα στη Νέα Ορλεάνη, όπου το 1924 ο φίλος του Φιλ Στόουν φρόντισε να εκδοθεί σε 1.000 αντίτυπα η συλλογή ποιημάτων του "The Marble Faun" ("Ο μαρμάρινος φαύνος"). Στη Νέα Ορλεάνη γνωρίστηκε με έναν κύκλο λογοτεχνών στον οποίο συμμετείχε ο Σέργουντ Άντερσον, που τον ενθάρρυνε να στραφεί στην πεζογραφία, κι έτσι γεννήθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, "Soldiers΄ Pay" ("Η πληρωμή του στρατιώτη"), που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Boni and Liveright το 1926. Το 1929 παντρεύτηκε κι έπιασε δουλειά, νυχτερινή βάρδια, στην τροφοδοσία ενός τοπικού ηλεκτρικού σταθμού. Εκείνο το διάστημα, μέσα σε έξι βδομάδες του καλοκαιριού, από τα μεσάνυχτα ως τις τέσσερις το πρωί, γεννήθηκε το "As I Lay Dying" ("Καθώς ψυχορραγώ"), που κυκλοφόρησε την αμέσως επόμενη χρονιά (1930).

Ακολούθησε το "Sanctuary" ("Άδυτο", 1931) και κάποια σενάρια για το Χόλυγουντ (μεταξύ των οποίων το "Today we Live" του Χάουαρντ Χωκς, 1933, πάνω σ΄ ένα δικό του διήγημα, και αργότερα οι διασκευές του "Μεγάλου ύπνου" του Ρ. Τσάντλερ, στην ομότιτλη μεταφορά με πρωταγωνιστές τον Χ. Μπόγκαρτ και τη Λ. Μπακόλ, καθώς και του "Να έχεις και να μην έχεις" του Χέμινγουεϊ), μια και οι πωλήσεις των βιβλίων του ήταν ασήμαντες. Αν και αναγνωρισμένος συγγραφέας, ο Φώκνερ πέρασε βασανισμένη ζωή βυθισμένος στον αλκοολισμό και την κατάθλιψη. Στον κόσμο του, παρά την επικέντρωση στον αμερικανικό νότο, η αφήγηση προσλαμβάνει οικουμενική σημασία ως στάση απέναντι στο ανθρώπινο πεπρωμένο και σε προβλήματα όπως οι φυλετικές διακρίσεις. Στα σημαντικότερα έργα του, που συχνά χαρακτηρίζονται από πειραματική γραφή, επηρεασμένη από την ευρωπαϊκή πρωτοπορία, συγκαταλέγονται και τα μυθιστορήματα "Mosquitos" ("Κουνούπια"), 1927, "Sartoris" ("Σαρτόρις", με αρχικό τίτλο "Flags in the Dust"), 1929, "The Sound and the Fury" ("Η βουή και η μανία"), 1929, "Light in August" ("Φως τον Αύγουστο"), 1932, "Absalom, Absalom!" ("Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ!"), 1936, "The Wild Palms" ("Άγρια Φοινικόδενδρα"), 1939, "The Hamlet" ("Το χωριουδάκι" -πρώτο μέρος της τριλογίας των Snope), 1940, "Requiem for a Nun" ("Ρέκβιεμ για μια μοναχή"), 1951, "The Town" ("Η πόλη"), 1957 και "The Mansion" ("Το Μέγαρο"), 1959 -δεύτερο και τρίτο μέρος της τριλογίας των Snope-, "The Reivers" ("Οι κλέφτες"), 1961, καθώς και περισσότερες από 80 συλλογές διηγημάτων. Το 1949 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, το 1955 με το National Book Award και με το Pulitzer Prize for fiction (για το μυθιστόρημα "A Fable"), το 1962 με το Χρυσό Μετάλλιο Λογοτεχνίας της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων και -μετά θάνατον- για δεύτερη φορά με το Pulitzer Prize (για το μυθιστόρημα "The Reivers"). Το 1957 έγινε δεκτός από το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια ως συγγραφέας διαμονής (writer-in-residence). Στο ίδιο Πανεπιστήμιο δώρισε το 1961 το προσωπικό του αρχείο για τη δημιουργία του William Faulkner Foundation. Πέθανε από ανακοπή καρδιάς στη Byhalia της Βιρτζίνια, το 1962, και τάφηκε στο κοιμητήριο της Οξφόρδης του Μισισιπή, Πολιτείας την οποία δεν εγκατέλειψε ποτέ στη ζωή του.