Η πανδημία του COVID-19 δεν είναι ένα καταστροφικό γεγονός όπως αναφέρεται ξανά και ξανά στην ελληνική και διεθνή ειδησεογραφία. Είναι απλά ένα βιολογικό γεγονός από αυτά που συμβαίνουν από την εποχή που δημιουργήθηκε η πρώτη οργανική ένωση στον πλανήτη μας. Η σημασία που αποδίδουμε στην αξία της ανθρώπινης ζωής και η μαζική εξάπλωση του ιού έδωσε στην πανδημία το χαρακτήρα της παγκόσμιας καταστροφής. Σε κάποιους από εμάς η πανδημία κινητοποιεί το αίσθημα του φόβου που μας οδηγεί στο να κρυφτούμε, να προστατευτούμε και –γιατί όχι;– να συσσωρεύσουμε τρόφιμα και χαρτιά τουαλέτας. Το σίγουρο είναι ό,τι όποιες και αν ήταν οι αντιδράσεις μας, η πανδημία μάς άλλαξε και στα τρία επίπεδα του χρόνου που επεκτείνεται η ύπαρξή μας. Το βιβλίο αυτό είναι η αφήγηση σε τέσσερις χρόνους της μοναξιάς που χαρακτήρισε την πανδημία του COVID-19, των προσωπικών και κοινών ιστοριών που συνόδευσαν αυτή τη μοναξιά, αλλά και της επίμονης και σταθερής προσπάθειάς μας να μην την αφήσουμε να μας απομακρύνει από την «αγέλη» μας και από όλα αυτά που κάνουν τη ζωή μας να αξίζει κανείς να τη ζει.