Όταν πριν από είκοσι περίπου χρόνια άρχισα τη συγγραφή πάνω σε θέματα σχετικά με την εθνική μας ταυτότητα, σκοπό και φιλοδοξία μου αποτελούσε ο απόλυτα αναγκαίος επαναπροσδιορισμός της εθνικής μας ιδεολογίας που εκφράστηκε με το τρίπτυχο: ένα έθνος, μια φυλή, μια θρησκεία. Την εποχή εκείνη στη χώρα μας υπέβοσκε μια εκκωφαντική ιδεολογική σιγή, η οποία έμοιαζε με τη σιγή που προηγείται του σεισμού. Οι σημερινές ιδεολογικές σεισμικές δονήσεις, παρά το ότι ξεπερνούν και την πιο εξωφρενική φαντασία, σαν εκτός τόπου και χρόνου φαινόμενα, εξηγούνται σχετικά εύκολα. Το νεοελληνικό έθνος, όπως και κάθε σύγχρονο ευρωπαϊκό έθνος, δεν εμφανίστηκε ιδεολογικά από μόνο του. Απλώς αποτέλεσε δημιούργημα της Ευρωπαϊκής Διαφώτισης, όντας το πολιτικό-ιδεολογικό προϊόν της Γαλλικής Επανάστασης... Η παρούσα εργασία έχει σκοπό να ερευνήσει κατά πόσο οι έλληνες του Πόντου, του Βιλαετίου, του Αϊδινίου και γενικά των Δυτικών παραλίων της Μικράς Ασίας, αποτελούσαν όντως πληθυσμιακή πλειοψηφία και ήταν εγκατεστημένοι εκεί εδώ και 3000 χρόνια.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]