Σκοπός του ανά χείρας έργου είναι ν` ανασύρει τις ιστορικές πηγές του διεθνισμού του Κ.Κ.Ε. και τις ολέθριες συνέπειές του για όλα τα εθνικά μας θέματα και ιδιαίτερα για τη Μακεδονία μας και τη Θράκη.
Επρόκειτο για μια αδιανόητη πολιτική και εθνική συμπεριφορά ενός κόμματος, η ηγεσία του οποίου υποτάχτηκε πλήρως στις εντολές και τις επιθυμίες της Γ` Διεθνούς δηλαδή του καθοδηγητικού κομμουνιστικού κέντρου το οποίο τελικά, λειτούργησε ως όργανο επιβολής του σοβιετικού ηγέτη Ι. Στάλιν, ο οποίος τη χρησιμοποίησε ως εφαλτήριο και ιμάντα της δικής του πολιτικής, για περίπου ένα τέταρτο του αιώνα.
Ο Ι. Στάλιν τη δημιούργησε το 1919 και ο ίδιος την διέλυσε το 1943. Τόσο η Γ` Κομμουνιστική Διεθνής (ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ, που αποτελεί σύνθεση των αρχικών λέξεων κομμουνίστκυ Ιντερνασιονάλ) όσο και η κατά την εποχή εκείνη λειτουργούσα Βαλκανικά Σοσιαλιστική Ομοσπονδία (Β.Σ.Ο.) και η μετεξέλιξή της σε Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία (Β.Κ.Ο.) είχαν ως βασική τους αποστολή την αυτονόμηση της Μακεδονίας και της Θράκης και τη δημιουργία της `Μακεδονίας του Αιγαίου` ή του `Μακεδονικού έθνους`.
Αυτό το `προαιώνιο όνειρο` των Σλάβων, όπως το διακήρυξαν πολλές φορές οι ίδιοι και σε κάθε ευκαιρία, υποβοηθήθηκε αφάνταστα από τον αρχηγό του Κ.Κ.Ε. Ν. Ζαχαριάδη, ο οποίος ανέλαβε τα ηνία του το 1931 ως απεσταλμένος του Στάλιν, στον οποίο ουσιαστικά και έδινε λόγο, αφού οικοδόμησε το Κ.Κ.Ε. απόλυτα προσωπολατρικό και γονατιστό σε όλες του τις αποφάσεις.
Πιο πέρα, η ανάδειξη αυτής της θλιβερής ιστορίας είναι χρήσιμη ως ιστορικό δίδαγμα, για τους σημερινούς ταγούς του ελληνισμού αλλά και του `κυρίαρχου` λαού για τους εθνικούς κινδύνους που υποκρύπτει η ανιστόρητη εμμονή των Σκοπιανών να ονομάζονται `Δημοκρατία της Μακεδονίας`!
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Παναγιώτης Παπαγαρυφάλλου γεννήθηκε στη Λάρισα. Σ΄ αυτή την πόλη έζησε τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου. Ερχόμενος στην Αθήνα για σπουδές, αλλά και για λόγους καταδίωξης, θα σπουδάσει: Πολιτικές Επιστήμες, Νομικά, Κοινωνικές και Οικονομικές Επιστήμες. Στο διάστημα αυτών των χρόνων ανέπτυξε πλούσια φοιτητική συνδικαλιστική δράση στο χώρο των επιστημόνων, από τη θέση του αντιπροέδρου του Συλλόγου Πτυχιούχων της Παντείου Σχολής, της οποίας γίνεται επιστημονικός βοηθός το 1964 και απολύεται το 1967 λόγω κοινωνικών φρονημάτων.
Το 1968 συλλαμβάνεται και αρνούμενος να υπογράψει "Δήλωση" αποκήρυξης του ΚΚΕ εκτοπίζεται για τρία χρόνια στο Παρθένι της Λέρου.
Μετά τη μεταπολίτευση θα παραμείνει εκτός των πολιτικών κομμάτων. Η επιλογή αυτή επέδρασε αρνητικά, τόσο στην ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία όσο και στην κοινωνική αξιοποίηση των επιστημονικών του εφοδίων, και ιδιαίτερα στην τοπική αυτοδιοίκηση, τα οποία λεηλάτησαν διάφοροι άσχετοι κομματικοί.
Το 1973 βραβεύεται από την Ακαδημία Αθηνών, σε μυστικό διαγωνισμό, για το πρωτότυπο ιστορικό του έργο γύρω από τους γεωργικούς και ναυτικούς συνεταιρισμούς, ενώ το 1991 βραβεύεται ξανά από την Ακαδημία για το συνολικό του έργο, το οποίο αφορά την τοπική αυτοδιοίκηση.
Το 1976, ο Δήμος Αθηναίων τον βραβεύει για την επιστημονική και ερευνητική του προσφορά στην τοπική αυτοδιοίκηση και για τις προτεινόμενες λύσεις των προβλημάτων της. Το 1978 εκλέχτηκε άμισθος υφηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και εξ΄ αιτίας αυτής της εκλογής θα βρεθεί ανακρινόμενος στο 535 γραφείο του Υπουργείου Παιδείας ως "επικίνδυνος κομμουνιστής"! (Ιούλιος του ΄78). Το 1978 υπήρξε συνιδρυτής και διευθυντής του περιοδικού "Τοπική Αυτοδιοίκηση" το οποίο κυκλοφορεί ακόμη με άλλη διεύθυνση.
Έκανε διαλέξεις και εισηγήσεις σε επιστημονικά συνέδρια και πρωτοστάτησε στην ίδρυση επιστημονικών εταιριών και κινήσεων όπως π.χ. της Εθνικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνος (1964), της εταιρείας Φίλων του Συνεργατισμού (1973) και της Κίνησης Ενεργών Πολιτών (1992), των οποίων διετέλεσε πρώτος γενικός γραμματέας.
Δημοσίευεσε δεκάδες επιστημονικές εργασίες και εκατοντάδες άρθρα στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο για επιστημονικά, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
