(...) Η άποψή του για την ελληνικότητα της Μακεδονίας από την αρχαιότητα που διατρέχει το επιστημονικό του έργο καταγράφεται σε πολλά από τα μελετήματα του Δήμιτσα με χαρακτηριστικότερο ίσως το παρακάτω απόσπασμα του ανά χείρας επιγραφικού συντάγματος της Μακεδονίας, όπου διαβάζουμε τα εξής: ` Η δε πληθύς αύτη των επιγραφών, νομισμάτων και αρχαιολογικών μνημείων αποχρώντως μαρτυρεί περί του παρά τοις αρχαίοις Μακεδόσι διαδεδομένου κλασσικού πολιτισμού, οίτινες άνευ της τούτων γνώσεως εθεωρούντο και θεωρούνται και νυν έτι δι` άγνοιαν του παρελθόντος αυτών ως βάρβαροι και η χώρα αυτών ως βαρβαρική και μη Ελληνική! Προς εξέλεγξιν δε της εσφαλμένης και ψευδούς ταύτης δοξασίας και προς απόδειξιν ότι οι Μακεδόνες ήσαν Έλληνες και ότι η Μακεδονία εστί χώρα Ελληνική, ελληνικωτάτη, παρίστανται ημίν ως ζώντες μάρτυρες και ως διαπρύσιοι κήρυκες, εκτός της επιβόωσης γεωγραφίας και ιστορίας... και οι ψυχροί και άψυχοι εκείνοι λίθοι, οίτινες κατά πολλάς εκατοντάδας και επί χιλιάδας ετών περισωθέντες εν τη χώρα επί της επιφανείας της γης, καίπερ άναυδοι και άφωνοι διαμένοντες, περίτρανα όμως ελληνικά λαλούσι τοις ώτα ακούειν και οφθαλμούς οράν έχουσι και στεντορεία τη φωνή διακηρύττουσιν ότι η Μακεδονία εστί οστούν εκ των οστέων, σαρξ εκ της σαρκός και καρδία της Ελλάδος, αληθώς λεοντόκαρδος και λεοντόθυμος χώρα ελληνική`. (...)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]