Η ιστορία του πολιτισμού αποτελεί μια θλιβερή αλληλοδιαδοχή καταστροφών, λεηλασίας και βανδαλισμών. Ειδικά για την Ελλάδα ο αφανισμός και η διαρπαγή των μνημείων και έργων τέχνης της κλασσικής αρχαιότητας υπήρξαν τραγικές δοκιμασίες για την ανθρωπότητα. Γιατί αφορούν τον κορυφαίο πολιτισμό που άνθισε στους αιώνες της άμεσης δημοκρατίας σε μια κοινωνία ελευθερίας, ανθρωπισμού και δικαιοσύνης. Θύματα όμως των δηώσεων και των βαρβαροτήτων είναι τα καλλιτεχνήματα όχι μόνο του αρχαίου ελληνικού κόσμου αλλά και όλων των λαών με πλούσια πολιτιστική παράδοση. Αυτές οι συμφορές οφείλονται σε κατακτητικούς πολέμους, σε συγκρούσεις μεταξύ εθνών, σε εξεγέρσεις και βαναυσουργίες αλλά και στην αμάθεια και την κερδοσκοπία (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]