Δεν δούλεψα πολύ στα χωράφια.
Κάποια καλοκαίρια μ΄ έπαιρνε ο πατέρας μου και
ποτίζαμε χύμα με την τσάπα.
Έτρεχε το νερό στο χώμα.
Φτιάχναμε αυλάκι γρήγορα να περάσει μέσα η ζωή.
Και κανά δυο χειμώνες πήγα κοντά του στις ελιές.
Φύση, δύναμη. Υγεία.
Δεν ήθελε να βαρύνουν πολύ τα χέρια μου
γιατί θα γινόμουν αργός στην κιθάρα.
Μετά Πολυτεχνείο.
Μετά, μόνο, μουσική.
Άλλαξα
Δυσκόλεψα
[...]
Τώρα, μέσα μου κυλάει το τραγούδι.
Σαν το αυλάκι με το νερό που έσκαβα στα δεκαοκτώ.
Το τραγούδι κι όσα μου ζητάει. Είναι το νερό.
Κι εγώ το χώμα.
Με θρέφει; Ναι.
Με διαβρώνει; Ναι.
Είναι γερό το αυλάκι; Θα σε γελάσω.
Και ποιο αυλάκι αγαπάς; Αυτό που αντέχει ή αυτό
που σπάει;