Από το 1970 έως σήμερα, η οικογένεια γνώρισε τόσο βαθιές αλλαγές, στη Γαλλία και στις άλλες δυτικές κοινωνίες, που είναι δύσκολο πλέον ακόμα και να την προσδιορίσουμε. Στο βιβλίο αυτό δεν προτείνουμε μια γενική θεωρία. Προτιμήσαμε τη μέθοδο της σταδιακής επεξεργασίας μιας συνολικής θεώρησης, δηλαδή μιας κοινωνιολογικής διάγνωσης σχετικά με αυτό που συνιστά ένα νέο οικογενειακό δεδομένο.
Οι οικογένειες χαρακτηρίζονται σήμερα από την ανάπτυξη τύπων ζωής που φέρουν τη σφραγίδα του ηθικού ατομισμού. Οι ατομικές απαιτήσεις επικράτησαν βαθμιαία εις βάρος της σταθερότητας του οικογενειακού θεσμού.
Οι κανόνες, απέχοντας πολύ από το να έχουν καταλυθεί, επαναπροσδιορίζονται και πολλαπλασιάζονται: Υπάρχουν εφεξής πολλοί, εξίσου θεμιτοί, τρόποι να `δημιουργήσουμε οικογένεια`. Αυτή η συνύπαρξη είναι πηγή αστάθειας, αλλά και ανισότητας ανάμεσα στις κοινωνικές κατηγορίες, τα φύλα και τις γενιές.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]