Δεν υπάρχει δυνατότητα παραγγελίας
Κατηγορίες:
Φιλοσοφία | Κοινωνιολογία | Θρησκεία , Εκπαίδευση | Παιδαγωγική , Ανθρωπολογία
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Άπασα η ζωή των κοινωνιών στις οποίες κυριαρχούν οι σύγχρονες συνθήκες παραγωγής προαγγέλεται ως μία απέραντη συσσώρευση θεαμάτων. Ό,τι υπήρξε άμεσο βίωμα έχει απομακρυνθεί σε μία αναπαράσταση. Οι εικόνες που αποσπάσθηκαν από κάθε όψη της ζωής, συγχωνεύονται σε μια κοινή πορεία όπου η ενότης αυτής της ζωής δεν είναι δυνατόν πλέον να αποκατασταθεί. Η αποσπασματικά θεωρημένη πραγματικότης εκτυλίσσεται εντός της ιδίας της, της γενικής ενότητος ως ένας κεχωρισμένος ψευδόκοσμος, αντικείμενο της μοναδικής παρατήρησης. Η εξειδίκευση των εικόνων του κόσμου επανευρίσκεται, ολοκληρωμένη, εντός του κόσμου της αυτονομημένης εικόνας, όπου το ψευδές εξαπάτησε τον ίδιο του τον εαυτό. Το θέαμα, γενικά, ως συγκεκριμένη αντιστροφή της ζωής, είναι η αυτόνομη κίνηση του μη-ζώντος. [...] (απόσπασμα από το κείμενο του βιβλίου)
Η Σύλβια Παπαδοπούλου υπήρξε αγωνίστρια του αντιδικτατορικού αγώνα, σύντροφος και συναγωνίστρια του αναρχικού Χρήστου Κωνσταντινίδη και συνιδρύτρια μαζί του των εκδόσεων "Διεθνής Βιβλιοθήκη" και του περιοδικού "Πεζοδρόμιο" (εν μέσω της Χούντας, το 1972), και στη συνέχεια του βιβλιοπωλείου "Μαύρο Ρόδο" στην οδό Σκουφά. Για την πολιτική τους δραστηριότητα υπέστησαν κατά τη μεταπολίτευση διώξεις, φυλακίσεις και κατασχέσεις του εκδοτικού υλικού τους. Μετά το θάνατο του Χ.Κ. συνέχισε, παρόλα αυτά, την εκδοτική δραστηριότητα της "Διεθνούς Βιβλιοθήκης", διατηρώντας σε κυκλοφορία κλασικά βιβλία πολιτικού στοχασμού των Henry David Thoreau, Bakounine, Kropotkin, Max Nettlau, Rosa Luxemburg, Timothy Leary, Wilhelm Reich, Άγι Στίνα, Guy Debord, Murray Bookchin, Jerry Rubin, κ.ά., μερικά από τα οποία είχε μεταφράσει η ίδια υπογράφοντας μόνο με το μικρό της όνομα, ως "Σύλβια". Το 2003 η έδρα των εκδόσεων μεταφέρθηκε από την οδό Δελφών 2 στην οδό Ιπποδάμου 7, στο Παγκράτι. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα από εγκεφαλικό επεισόδιο, στις 24 Απριλίου 2015.
Ο Γκυ Ντεμπόρ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1931. Μέλος του κινήματος των λετριστών μεταξύ 1951-52 (σχεδόν από τα δεκαεννιά του), συμμετείχε στις διαδηλώσεις εναντίον του πολέμου της Αλγερίας και υπήρξε επίσης, για σύντομο διάστημα, μέλος της ομάδας "Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα". Μεταξύ 1954-57 συνεργάστηκε με έντυπα στα οποία δημοσιεύονταν οι έρευνες του κινήματος ("Potlatch", "Ion", "Les levres nues", "Internationale Letriste"). Όταν οι λετριστές διασπάστηκαν σε τάσεις, εξαιτίας της κίνησης για το "ξεπέρασμα της τέχνης", έλαβε μέρος στη δημιουργία των "Καταστασιακών", με την ίδρυση της Καταστασιακής Διεθνούς (Internationale Situationniste), το 1957. Σε σύγκριση με τον καλλιτεχνικο-διανοούμενο χώρο των λετριστών, οι καταστασιακοί αποκτούν έναν πιο ξεκάθαρο πολιτικό προσανατολισμό στις αρχές της δεκαετίας του '60. Το έργο του Ντεμπόρ, "Η κοινωνία του θεάματος" (1967), στο οποίο διαγράφεται με ριζοσπαστικούς όρους η παρακμή του ύστερου καπιταλισμού, μαζί με την "Επανάσταση της καθημερινής ζωής" του Ραούλ Βανεγκέμ, ασκούν τον πιο καθοριστικό ρόλο στην εξέγερση του γαλλικού Μάη του '68. Παράλληλα με το συγγραφικό του έργο, ως ενσαρκωτής της εναντίωσης στον κινηματογράφο ως θέαμα, ο Ντεμπόρ γυρίζει τις ταινίες: "Hurlements en faveur de Sade" ["Ουρλιαχτά για χάρη του Σαντ"], ταινία μεγάλου μήκους χωρίς καθόλου εικόνες, με αποσπάσματα διαλόγων διάρκειας 20΄ διάσπαρτα μέσα σε 60΄ σιωπής, 1952, "Sur le passage de quelques personnes a travers une assez courte unite de temps" ["Σχετικά με το πέρασμα ορισμένων προσώπων μέσα από μια αρκετά μικρή χρονική ενότητα"], μικρού μήκους, 20΄, 1959, "Critique de la separation" ["Κριτική του διαχωρισμού"], μικρού μήκους, 20΄, 1961, "La Societe du spectacle" ["Η κοινωνία του θεάματος"], 1973, "In girum imus nocte et consumimur igni" ["Γυρνάμε μέσ' στη νύχτα, καταναλωμένοι απ' τη φωτιά"], 1978, "Guy Debord, son art, son temps" ["Γκυ Ντεμπόρ, η τέχνη και η εποχή του", αυτοβιογραφικό "φιλμ-σαμποτάζ" πάνω στη ζωή του, από κοινού με την Brigitte Cornand, για το Canal Plus], 1994. Έβαλε ο ίδιος τέλος στη ζωή του (αυτοπυροβολήθηκε), στο αγρόκτημά του, στο Σαμπώ της κεντρικής Γαλλίας, στις 30 Νοεμβρίου 1994.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
