Είναι ωφέλιμο να ξεχνάμε τις αρετές μας και να θυμόμαστε τα ελαττώματά μας, τα ατομικά και φυλετικά. Αυτή τη στάση φαίνεται να επιλέγει ο συγγραφέας, ακολουθώντας τους δρόμους της σάτιρας ή του γκροτέσκο. Με τους ίδιους τρόπους υπαινίσσεται και τον διαμορφωμένο (ή μήπως διφορούμενο;) κόσμο των ημερών μας, όπου προβάλλει ο ανθρώπινος τύπος του ακραίου και αποπροσωποποιημένου ατομικισμού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]