«Δεν είχε τίποτε άλλο στη ζωής της από το να καθαρίζει, πρώτα το σπίτι του Καθηγητή, μετά εκείνο της Κυρίας, ύστερα το δικό της, έπειτα ξανά της Κυρίας και, τελικά, εκείνο της κόρης της. Οπότε αν δεν μπορούσε πια να ασχοληθεί μ’ αυτό ολόκληρη τη μέρα, σε τι θα κατέληγε;» Η Ματίλντε, ή αλλιώς Τουλουλού, δηλαδή χαζούλα, όπως θα τη φωνάζει η κόρη της, είναι και γυναίκα που θα περάσει τη ζωή της υποτασσόμενη στη θέληση των άλλων. Η ιστορία της, μια υπόθεση ταπεινής καθημερινότητας, μεταμορφώνεται σε παραμύθι, μ’ έναν τόνο που είναι συγχρόνως οδυνηρός και απόμακρος, συμπονετικός και ειρωνικός, για μια απλή καρδιά, που δεν αντιστέκεται στη σκληρότητα και την αδιαφορία των άλλων, αλλά τις αγκαλιάζει, αρνούμενη μέχρι το τέλος να χάσει το παιδικό και σεμνό της βλέμμα, τη σκανδαλώδη αθωότητά της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]