Χάρη στη στενή σύνδεση μεταξύ κινηματογράφου και εθνικού κράτους, στις πολλαπλές δυνατότητες του συγκεκριμένου μέσου και στην ευρεία αξιοποίησή του από κρατικούς και μη φορείς για την αποτύπωση εκδοχών του ιστορικού παρελθόντος, ο τομέας αυτός θεωρείται εξαιρετικά σημαντικός για τη μελέτη της πρόσληψης του παρελθόντος και της διαμόρφωσης της επίσημης και συλλογικής μνήμης από τις αρχές του 20ού αιώνα και μέχρι τις μέρες μας. Παράλληλα, η εκπαίδευση των νέων στην κριτική θέαση και ερμηνεία της κινηματογραφικής εικόνας θεωρείται πλέον αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας οπτικού γραμματισμού, που συμπληρώνει τις παραδοσιακές μορφές διδασκαλίας στη βάση των συνθηκών και των απαιτήσεων του σύγχρονου κόσμου.
Η Έλλη Λεμονίδου, ιστορικός με πλούσια ερευνητική και διδακτική εμπειρία στον τομέα της σχέσης ιστορίας και κινηματογράφου, μελετά στο βιβλίο τις ενδεικτικές περιπτώσεις τεσσάρων χωρών (Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία και Ελλάδα) και παρουσιάζει τους τρόπους αποτύπωσης σημαντικών σελίδων του ιστορικού παρελθόντος στις χώρες αυτές, καθώς και πολιτικοκοινωνικούς μηχανισμούς που επιδρούν καθοριστικά σε αυτόν τον τομέα. Το βιβλίο πλαισιώνεται από εκτενή εισαγωγή για τις θεωρητικές βάσεις του θέματος, καθώς και από παράρτημα για τη διδακτική αξιοποίηση της κινηματογραφικής εικόνας στη σχολική τάξη, μέσα από το επιλεγμένο παράδειγμα του Α` Παγκοσμίου Πολέμου.