Το να κρατάνε οι άλλοι στα χέρια τους την δική σου ζωή, είναι σαν το κλάμμα του ωραίου μαρμάρινου αγάλματος που δε χάνει την αξία του και την ωραιότητά του. Κρατά την ευτυχία του στον αβέβαιο στεναγμό που το οδηγεί στο θλιμμένο χαμόγελο της ανάγκης.