Η παρούσα συλλογή ξεκίνησε να γράφεται το μακρινό 2012, όταν μια παρέα νέοι φοιτητές κάθισαν γύρω από ένα τραπέζι σε βραδινή έξοδο και αποφάσισαν να γράψουν, όπως οι αγαπημένοι τους κλασικοί. Το αποτέλεσμα ήταν άκρως αποτυχημένο, αλλά είχαν μπει τα θεμέλια. Από τότε και μέχρι το 2021, σχεδόν μία δεκαετία, άρχισαν να γράφονται τα διηγήματα που έδωσαν σάρκα και οστά στη συλλογή.

Τα διηγήματα γράφτηκαν μέσα σε δύσκολες εποχές. Οικονομική κρίση, ανεργία, πόλωση, στη συνέχεια πανδημία· και όλα αυτά τυλιγμένα με το μανδύα της μετάβασης από την ανωριμότητα και την ονειροπόληση των 20, στην ωριμότητα και το καθήκον των 30. Όλα τα παραπάνω διατρέχουν τη ραχοκοκαλιά των ιστοριών που παρουσιάζονται στη συλλογή.

Χαρακτήρες που βιώνουν δυσκολίες, μα συνεχίζουν να ονειρεύονται. Χαρακτήρες που έχουν θάψει τα όνειρά τους και αγκαλιάζουν στωικά την πραγματικότητα μέσα στην οποία ζουν. Απλοί άνθρωποι που κλεισμένοι μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο του καθήκοντος και των κοινωνικών αντιλήψεων είτε καταφέρνουν να βρουν μια φωτεινή χαραμάδα που τους οδηγεί στην έξοδο, είτε πετούν το κλειδί και μένουν κλεισμένοι στο δωμάτιο για πάντα.