Σύμφωνα με τον ινδιάνικο μύθο, ο δημιουργός ένιωσε θλίψη για τα παιδιά, όταν συνειδητοποίησε ότι θα γεράσουν και θα γίνουν αδύναμα πλάσματα. Μάζεψε, λοιπόν, τα όμορφα χρώματα από διάφορες πηγές όπως το φως του ήλιου, τα φύλλα, τα λουλούδια και τον ουρανό. Τα έβαλε σε ένα μαγικό σακούλι και το παρουσίασε στα παιδιά. Όταν εκείνα το άνοιξαν, πεταλούδες πέταξαν έξω ελεύθερες, τραγουδώντας και γοητεύοντάς τα που δεν είχαν δει κι ακούσει ποτέ κάτι παρόμοιο. Όμως, τα πουλιά παραπονέθηκαν στο δημιουργό κι εκείνος απέσυρε από τις πεταλούδες τη δυνατότητα να τραγουδούν. Από τότε, αν και όμορφες, παραμένουν σιωπηλές-
Ένας μεσήλικας ναυτικός ξεμπαρκάρει για να τιμήσει το λόγο του, ένας μετανάστης παλεύει να αποδιώξει την ελληνικότητά του, μια γυναίκα στην ωριμότητά της κάθεται ξανά στα θρανία του έρωτα, ένας παππούς αποκαλύπτει στον εγγονό του τη δύναμη της γραμμής που τους συνδέει, μια κόρη χρειάζεται να δοκιμαστεί μέχρις εσχάτων, μια γυναίκα καριέρας αποτολμά να δείξει ποια πραγματικά είναι πέρα από συμβάσεις και συμβιβασμούς, τρείς κυράδες άλλης εποχής ζούνε μια δική τους πραγματικότητα απλότητας και αγάπης.
Τους ανθρώπους αυτούς τους συνδέει κάτι. Τόλμησαν να πάνε κόντρα. Αποφάσισαν να βγουν από το καβούκι της αφάνειας και της μετριότητας που αθόρυβα, καρτερικά και υπομονετικά ζούσαν. Παρασυρμένοι ή παρακινημένοι από κάτι που το λένε μοίρα, πεπρωμένο ίσως και επιλογή τόλμησαν να μεταμορφωθούν σε πεταλούδες. Συγκατοίκησαν στις σελίδες αυτού του βιβλίου, αποφάσισαν να μοιραστούν μαζί μας την ιστορία τους, να αποκτήσουν φωνή, να κάνουν αυτή τη φωνή να ακουστεί και να μας παρακινήσουν σε ένα ταξίδι σαν αυτά που η ζωή απλόχερα προσφέρει σ` αυτούς που τολμούν να τη ταξιδεύουν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]