Κάθε βήµα της Κίνησης φλέγεται για να ακολουθήσει το επόµενο βήµα. Με την ίδια τύχη… Και έτσι παράγεται η αέναη Φλεγόµενη Κίνηση… 

Σε όλες τις εκφάνσεις των ανθρώπων… Και στον Έρωτα! Μια φυσική σπηλιά. Το βουνό απόκρηµνο. Χωρίς θέα. Περικυκλωµένο από άλλα ψηλότερα βουνά. Το χώµα –σε µια τεράστια έκταση– σπαρµένο µε βράχια. Όλο το τοπίο σε έκανε να νοµίζεις ότι βρίσκεσαι σε κάποιον άλλο πλανήτη. Αφιλόξενο και χωρίς ζωή…Από τη σπηλιά έβγαινε ένας αραιός λευκός καπνός. Σαν τα πρώτα βήµατα της οµίχλης. Και η οσµή του ανακατεµένη: λιβάνι από θυµιατό και ατµός από πικροδάφνη που βράζει.«Έλα µέσα! Σε περίµενα καιρό µε αγωνία!»Η φωνή γυναικεία. Υπόκωφη φωνή. Και ανατριχιαστικός ο αντίλαλος που ερχόταν από τη σπηλιά.