Το συμβάν ματαιώνει τις προβλέψεις. Στον βαθμό που είναι ιστορικό, κάνει άνω κάτω τους υπολογισμούς. Μπορεί ακόμα και να ανατρέψει τις στρατηγικές που λάμβαναν υπόψη τη δυνατότητά του. Καθώς έχει συγκυριακό χαρακτήρα, το συμβάν κλονίζει τις δομές που το κατέστησαν δυνατό. Οι προβλέψεις και οι υποθέσεις –οι οποίες βασίζονται αναπόφευκτα σε αναλύσεις και διαπιστώσεις μερικού χαρακτήρα– αδυνατούν να αρθούν στο επίπεδο του ολικού χαρακτήρα τού επερχόμενου. Καθώς το συμβάν τις αναστατώνει, επανενώνει ό,τι ήταν διάσπαρτο: τις γνώσεις, τα αποτελέσματα. Η κίνηση γεννιέται εκεί που ήταν λιγότερο αναμενόμενη. Μεταβάλλοντας πλήρως την κατάσταση, τη φέρνει στην επιφάνεια, κρυμμένη καθώς ήταν κάτω από τις λεπτομέρειες των γεγονότων και των εκτιμήσεων. Τότε και με αυτόν τον τρόπο ανακύπτει το στοιχειώδες, και πρώτα απ’ όλα το γνωστό, το αναγνωρίσιμο. Πάνω σε αυτή τη βάση ορθώνονται τα νέα στοιχεία της κοινωνικής ζωής, στιγμιαία ορατά μέσα σε μια φεγγοβόλα διαφάνεια. Η Εισβολή του Μάη δεν είναι απλώς ένα βιβλίο για τον Μάη. Είναι κυρίως ένα βιβλίο του ίδιου του Μάη. Αφενός γιατί γράφεται σχεδόν παράλληλα με τα γεγονότα που σφράγισαν την έκρηξη της γαλλικής νεολαίας προκειμένου να αποτελέσει όχι μόνο θεωρητική αλλά και πολιτική παρέμβαση· αφετέρου γιατί στις σελίδες του αποτυπώνονται και ενίοτε εξετάζονται με κριτική ματιά οι ιδέες, οι σκέψεις, οι ανησυχίες, τα κίνητρα, ακόμα και οι αντιφάσεις ή οι διχογνωμίες των εξεγερμένων φοιτητριών και φοιτητών της εποχής. Ασφαλώς, για τον Ανρί Λεφέβρ, έναν από τους σημαντικότερους μαρξιστές φιλοσόφους του 20ού αιώνα, μια τέτοια ανάλυση συνιστά ταυτόχρονα και διερεύνηση των αιτιών που οδήγησαν στο συμβάν του Μάη, γιατί μόνο τότε μπορεί η θεωρία να συνδεθεί γόνιμα με την πρακτική και να της δώσει νέα ώθηση και πνοή. Άλλωστε, το μέλημα που σε μεγάλο βαθμό διαπνέει το βιβλίο αυτό αφορά το κατά πόσο θα μπορούσε το συμβάν του Μάη να συνεχιστεί αλλού και αλλιώς, ενταγμένο σε μια ακολουθία πρακτικών που αποσκοπούν στον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Και αυτό ακριβώς το μέλημα ωθεί τον συγγραφέα όχι απλώς να διερευνά τα αίτια του Μάη, θεωρώντας μεταξύ αυτών καθοριστικής σημασίας τη νέα αστεακή πραγματικότητα της μεταπολεμικής εποχής, αλλά και να προβαίνει σε έναν κριτικό στοχασμό με αντικείμενο τον ίδιο τον μαρξισμό και τη δυνατότητά του να αναλύει το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων και συγχρόνως να παίρνει μέρος στον μετασχηματισμό τους.