Σε χώρους αφιλόξενους και με μαρτυρική αίσθηση του ξεριζωμού, με την αγωνία της επιβίωσης αρχικά και έπειτα πώς θα στεριώσει και πώς θα προκόψει, ο μετανάστης παρασύρθηκε ύπουλα και χωρίς διόλου να το καταλάβει αφέθηκε σ` έναν δρόμο γλιστερό κι επικίνδυνο, έχοντας πλέον ως μόνο σκοπό και σταθερή επιδίωξή του τον γρήγορο πλουτισμό του. Κυριευμένος από τη δίψα του χρήματος και πάνω στην προσπάθειά του για ανέλιξη και καταξίωση κοινωνική, με την ελπίδα πως ίσως αν και στην ξενιτιά σαν ξένος να μην περνιέται, αλλά και για να δείξει σε αυτούς που άφησε πίσω στην πατρίδα του πόσο άξιος και προκομμένος ήταν, αφυδατώθηκε συναισθηματικά και πληγώθηκε ανεπανόρθωτα σαν άνθρωπος και σαν οικογενειάρχης. Έτσι, ενώ από τη μια πλευρά άρχισαν με τον καιρό να ευημερούν οι αριθμοί και να πολλαπλασιάζονται οι καταθέσεις, από την άλλη, ύπουλα και αθόρυβα σαν υγρασία που διαβρώνει και γκρεμίζει, συντελούνταν σταδιακά η αποσύνθεση της οικογένειας και ο εξαφανισμός.

Ο Ελευθέριος Τελλίδης, με τον αέρα του γνώστη, μια και ο ίδιος έζησε και ζει στην ξενιτιά, μας δίνει με αριστοτεχνικό τρόπο την άνοδο και την πτώση μιας οικογένειας Ελλήνων μεταναστών της Γερμανίας που όμως θα μπορούσε να ήταν και ιστορία της οικογένειας μιας οποιασδήποτε εθνικότητας. Άλλοτε γλαφυρά και άλλοτε διεισδυτικά, τέμνει και αναλύει με μεγάλη επιτυχία την αρρώστια που καταλαμβάνει συνήθως τους ανθρώπους, ώστε να θυσιάσουν μπροστά στο βωμό του χρήματος, τα απλά, τα ανθρώπινα, τα καθημερινά κι αγαπημένα.