Πόσες αλήθειες υπάρχουν άραγε; Μπορούν να επιμεριστούν και να καλουπωθούν; Όσο απλοϊκά και αν φαίνονται τα ερωτήματα και προφανείς οι απαντήσεις τους, εν τούτοις είναι αδιαμφισβήτητο πως ο καθένας βιώνει τη δική του αλήθεια. "Η δική μου αλήθεια" μπαίνει σε όνειρο και ταξιδεύει με χωροχρονική κάψουλα για να καταδείξει ότι οι επιμέρους αλήθειες είναι η επιλεκτική πλάνη ελεγχόμενων συνειδήσεων. Στρέφει τα νώτα στις αυτοκόλλητες αυθεντίες και αρέσκεται στους αυθεντικούς ζηλωτές της που έχουν φροντίσει πρωτίστως να γνωρίζουν τον εαυτό τους. Επιχειρεί να ξυπνήσει μνήμες και να ερεθίσεις συναισθήματα αποκαλύπτοντας τα άρρητα που βρίσκονται στα ενδότερα της ψυχής. Εκεί δηλαδή που εδράζεται η ανασφάλεια, ο μιμητισμός ,η δουλοπρέπεια, η αυτοακύρωση. Εκεί όμως που βρίσκεται και ο σεβασμός, η αξιοπρέπεια, η ανιδιοτέλεια και η παρρησία. Σε αυτό το εσωτερικό ψηφιδωτό αναζητείται επομένως ο Κύριος που ερμηνεύει και καθορίζει τις επιλογές μας. Αν αυτός ο Κύριος είναι ο εαυτός μας τότε υπάρχουν πολλές πιθανότητες να βρούμε την αλήθεια. Αν όχι... καλή ανάγνωση.