Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789601701257
Κατηγορίες:
Πεζογραφία , Φιλοσοφία | Κοινωνιολογία | Θρησκεία , Εθνολογία
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Στο εξαίρετο αυτό βιβλίο οι δύο μεγάλοι γερμανοί φιλόσοφοι διερευνούν όλες τις πτυχές του ακόλουθου θεμελιακού ερωτήματος: για ποιο λόγο δεν μπόρεσε ο δυτικός πολιτισμός, παρά την εκπληκτική επιστημονική και τεχνολογική πρόοδό του, να χτίσει έναν κόσμο χωρίς πείνα, πόλεμο, δυστυχία και καταπίεση;
Για τους συγγραφείς, η απάντηση είναι πως οι μεγάλες καινοτομίες του πολιτισμού αυτού πληρώθηκαν με μια `διαρκώς αυξανόμενη παρακμή της θεωρητικής συνείδησης`. Η υλικοτεχνική πρόοδος εδραίωσε την ανθρώπινη κυριαρχία στην φύση μετατρέποντας το καθετί σε αντικείμενο χειραγώγησης και εκμετάλλευσης, ενώ τα ιδεώδη της προόδου αφαίρεσαν κάθε νόημα από τις έννοιες της αλήθειας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ανθρωπιάς, με αποτέλεσμα την συνεχή ανάδυση διαφόρων μορφών ολοκληρωτισμού. Επομένως, πρωταρχικό καθήκον μιας αυθεντικής πολιτικής παρέμβασης που θα απέβλεπε στην ανατροπή του καθεστώτος αυτού είναι η συνειδητοποίηση και η γνωστοποίηση της εσωτερικής λογικής του που ονομάζεται από τους συγγραφείς `διαλεκτική του διαφωτισμού`.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Ζήσης Σαρίκας γεννήθηκε το 1953 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νεοελληνική φιλολογία και φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Είναι συγγραφέας, μεταφραστής και επιμελητής εκδόσεων. Έγραψε τα βιβλία: "Μύθοι της τεχνολογίας", Εκδοτική Θεσσαλονίκης, 1987, "Ψίχουλα: μικρά πεζά", Νησίδες, 1998· Πανοπτικόν, 2008, "Το όραμα του υπεράνθρωπου: μια ερμηνεία του έργου του Φρίντριχ Νίτσε ΄Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα΄", Νησίδες, 2003· Βάνιας, 2008· Πανοπτικόν, 2014, "Μακριά απ΄ τον κόσμο", Πανοπτικόν, 2008, "Ανθρώπινες σκιές", Πανοπτικόν, 2012, "Κυριακή ρεπό", Εστία, 2014. Έχει μεταφράσει στα ελληνικά το σύνολο του φιλοσοφικού έργου του Φρίντριχ Νίτσε, έργο που διήρκεσε είκοσι χρόνια, καθώς και έργα των Ντιντερό, Μπακούνιν, Στίρνερ, Φρόιντ, Φουκό, Μποντριγιάρ, Καστοριάδη, Κοϊρέ και των στοχαστών της Σχολής της Φρανκφούρτης. Υπήρξε διευθυντής της σειράς αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων στις εκδόσεις Εξάντας, καθώς και του βραχύβιου εκδοτικού οίκου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τον Νοέμβριο του 2016 τιμήθηκε από την Εταιρεία Συγγραφέων με το βραβείο "Διδώ Σωτηρίου" για το σύνολο του έργου του.
Ο Theodor W. Adorno, γιός εβραίου εμπόρου, γεννήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 1903 στη Φρανκφούρτη.
Μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο, σπουδάζει στο πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης φιλοσοφία, κοινωνιολογία, ψυχολογία και μουσικολογία. Το 1924 αναγορεύεται σε Διδάκτορα βάσει της διατριβής του με θέμα τον Husserl. Ήδη κατά τη διάρκεια των σπουδών του εργάζεται ταυτόχρονα ως μουσικοκριτικός.
Το 1925 μετοικεί στη Βιέννη, όπου συνεχίζει τις σπουδές του στη μουσική με δασκάλους τον Alban Berg (σύνθεση) και τον Eduard Steuermann (πιάνο).
Το 1927 αποτυγχάνει η πρώτη του προσπάθεια να αποκτήσει τον τίτλο του υφηγητή στην έδρα του Hans Cornelius.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 20, ο Adorno γίνεται άτυπος συνεργάτης του Ινστιτούτου Κοινωνικής Έρευνας του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης.
Το 1931 αποκτά τον τίτλο του υφηγητή με μια διατριβή για τον Kierkegaard και επιβλέποντα καθηγητή τον Paul Tillich.
Το 1933 του απαγορεύεται η διδασκαλία σε γερμανικά πανεπιστήμια. Το 1934 μεταναστεύει στην Αγγλία και αρχίζει να διδάσκει στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Το 1938 μεταναστεύει στις ΗΠΑ όπου εργάζεται στο Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας, το οποίο έχει ήδη μετεγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη. Ταυτόχρονα συνεργάζεται με τον Paul Lazarsfeld στο Princeton Radio Research Project.
Το 1949 επιστρέφει στη Γερμανία και διδάσκει φιλοσοφία και κοινωνιολογία στο πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης. Μαζί με τον Horkheimer διευθύνει το Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας.
Το 1959 ο Adorno διαδέχεται στη θέση του διευθύνοντα προέδρου του Ινστιτούτου Κοινωνικής Έρευνας τον Horkheimer, ο οποίος γίνεται ομότιμος καθηγητής και αποχωρεί.
Το 1961 αρχίζει η γνωστή ως "διαμάχη περί θετικισμού" αντιπαράθεση μεταξύ Karl Popper και Adorno σχετικά με μεθοδολογικά προβλήματα των κοινωνικών επιστημών. Το 1968 ξεκινούν σοβαρές συγκρούσεις με τους φοιτητές. Στις 31 Ιανουαρίου 1969 ο Adorno καλεί την αστυνομία να διώξει τους φοιτητές που είχαν καταλάβει το Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας.
Στις 6 Αυγούστου 1969 πεθαίνει από έμφραγμα στο Visp, στην Ελβετία.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
O Μαξ Χορκχάιμερ (1895-1973) είναι αυτός που συνέθεσε τα αποτελέσματα των ερευνών των μελών του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών της Φραγκφούρτης σε ενιαίο σύνολο, γνωστό ως "κριτική θεωρία". Διευθυντής του Ινστιτούτου από το 1930 ως το 1958, ο Χορκχάιμερ επεξεργάστηκε τα ζητήματα που είχε θέσει ο Μαρξ σε εποχή κοινωνικών συνθηκών σημαντικά διαφορετικών, και με αυτή την έννοια αποτελεί ιδεολογική συνέχεια των απόψεών του.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
