Μια φορά κι έναν καιρό, σε έναν πλουμιστό αγρό,

ζούσε μια μικρή χελώνα που είχε φίλο κολλητό,

ένα χαρούμενο λαγό μέχρι τον ουρανό ψηλό.

Μια μέρα ξαφνικά, λέει η χελώνα δυνατά:

«Στο καβούκι δε χωράω, μεγάλο σπίτι αναζητάω.

Ζηλεύω όσους ζουν μακριά, στης πολιτείας τη μεριά»,

Η χελώνα μια και δυο, με όνειρα μες το μυαλό,

στην πόλη πάει στο καλό.

Με το καινούριο σπιτικό ξαναγυρίζει στον αγρό,

να τη δουν, να τη θαυμάσουν,

απ’ τη ζήλια τους να σκάσουν...

Πού οδήγησε τη χελώνα η άπληστη αναζήτηση μιας άλλης ζωής;

Πώς τη βοήθησε ο λαγός να ξαναβρεί τον εαυτό της;

Ένα υπέροχο, διασκεδαστικό αλλά και σοφό έμμετρο παραμύθι για την απληστία αλλά και το χάρισμα της απλότητας και της φιλίας.