Η «αν­θρω­πι­στι­κή επέμ­βα­ση», η στρα­τι­ω­τι­κή επέμ­βα­ση με στό­χο τη σω­τη­ρία αθώ­ων αν­θρώ­πων σε ξέ­νες χώ­ρες από μα­ζι­κή πα­ρα­βί­α­ση των αν­θρώ­πι­νων δι­και­ω­μά­των, έχει εισέλ­θει στη δη­μό­σια συ­ζή­τη­ση τρο­φο­δο­τώ­ντας οξεί­ες αντι­πα­ρα­θέ­σεις μέ­χρι και σή­με­ρα. Η ευρέ­ως δι­α­δε­δο­μέ­νη άπο­ψη, τό­σο στην Ελ­λά­δα όσο και στο εξω­τε­ρι­κό, είναι ότι η αν­θρω­πι­στι­κή επέμ­βα­ση απο­τε­λεί ένα από τα φαι­νό­με­να της με­τα­δι­πο­λι­κής επο­χής. Ωστό­σο η απαρ­χή της αν­θρω­πι­στι­κής επέμ­βα­σης ανά­γε­ται στον 19ο αιώ­να, με πρώ­τη της εκ­δή­λω­ση τη Ναυ­μα­χία στο Να­βα­ρί­νο (Οκτώ­βρι­ος 1827). Το βι­βλίο πα­ρου­σι­ά­ζει και ανα­λύει την αν­θρω­πι­στι­κή επέμ­βα­ση στη θε­ω­ρία και στην πρά­ξη κα­τά τον 19ο αιώ­να, κα­θώς και την απαρ­χή της που βρί­σκε­ται στην Ανα­γέν­νη­ση, με την ιδέα του «δί­καιου πο­λέ­μου» κα­τά της τυ­ραν­νί­ας. Ιδι­αί­τε­ρη έμ­φα­ση δί­δε­ται στη δι­χο­το­μία πο­λι­τι­σμού-βαρ­βα­ρό­τη­τας, στο δι­ε­θνές δί­καιο (υπέρ­μα­χοι και πο­λέ­μιοι της αν­θρω­πι­στι­κής επέμ­βα­σης) και στη δι­ε­θνή πο­λι­τι­κή θε­ω­ρία σε σχέ­ση με την επέμ­βα­ση. Επί­σης εξε­τά­ζο­νται λε­πτο­με­ρώς οι τέσ­σε­ρις πιο εμ­βλη­μα­τι­κές πε­ρι­πτώ­σεις αν­θρω­πι­στι­κής επέμ­βα­σης κα­τά τον 19ο αιώ­να: στην Ελ­λη­νι­κή Επα­νά­στα­ση (1821-32), στις σφα­γές στον Λί­βα­νο και τη Συ­ρία (1860-61), στη Βαλ­κα­νι­κή Κρί­ση και στις θη­ρι­ω­δί­ες κα­τά των Βουλ­γά­ρων (1875-78) και η επέμ­βα­ση των ΗΠΑ στην Κού­βα κα­τά τον Κου­βα­νι­κό Πό­λε­μο Ανε­ξαρ­τη­σί­ας (1895-98).