Η άνοιξη... Το κορίτσι... Η άνοιξη είναι η νιότη. Το κορίτσι λέγεται Άννα. Η Άννα δε μπήκε σε κανένα κήπο να κόψει λουλούδια. Η ζωή δεν της άφηνε περιθώρια για ρομαντισμούς. Ανακάλυπτε καθημερινά άλλα λουλούδια γύρω της, μέσα της. Λουλούδια της προσφοράς στον άλλο, λουλούδια του ανηφορικού μονοπατιού. Μπήκε από μικρή με κέφι σε έναν αγώνα δύσκολο, όμορφο με όνειρα και στόχο. Όνειρα προσγειωμένα, στόχο συγκεκριμένο. Τα πράγματα ήταν ζόρικα, μα δεν το ΄βαζε κάτω. Κι ένιωσε τη χαρά της νίκης. Γιατί... πατούσε χαμηλά. Γιατί....είχε εναποθέσει την ελπίδα της ψηλά, στην Αγάπη. Γι΄ αυτό η καρδιά της δόθηκε, αλλά δε σπαταλήθηκε. Έμεινε ατόφια και καθάρια, ώσπου να συναντήσει... την αγάπη.