Δύο κοπέλες, η Μπάνφορντ και η Μαρτς, ζουν σ’ ένα μικρό αγρόκτημα στην Αγγλία, κατά τα τέλη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι δυσκολίες που συναντούν εκεί τις αποθαρρύνουν αλλά και τις δένουν περισσότερο, με μια μορφή ανεκδήλωτης ερωτικής σχέσης. Ξαφνικά, στη ζωή τους μπαίνει ένας νέος άντρας, ο Χένρυ, που μόλις έχει επιστρέψει από τις μάχες της Ευρώπης. Αμέσως η Μαρτς νιώθει μια ακατανίκητη έλξη γι’ αυτόν. Κατά κάποιον ανεξήγητο τρόπο η παρουσία του ταυτίζεται γι’ αυτήν με το κάλεσμα της φύσης.
Το δράμα που παίζεται ανάμεσα στα τρία αυτά πρόσωπα έχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία του ίδιου του συγγραφέα, αλλά και τα βασικά μοτίβα της προβληματικής του: φυγή από τον βιομηχανικό τρόπο ζωής, αγώνας του άντρα για την πλήρη κατάκτηση της γυναίκας, αποτυχία της προσπάθειάς του και τελική νίκη της αυτεξουσιότητας του ατόμου, αδυναμία του ανθρώπου να αντισταθεί νοητικά στα πηγαία του ένστικτα και στους πανίσχυρους νόμους της φύσης.
Στην Αλεπού, ένα από τα καλύτερα σύντομα πεζογραφήματά του, ο Λώρενς κατορθώνει και συλλαμβάνει το φευγαλέο και ενοραματικό, εισδύοντας βαθιά στα πάθη της ψυχής και του σώματος.