Ήταν όμορφη η Σμυρνιά η Μαρίκα και πολύ εκφραστική, όταν ήταν χαρούμενη είχε μια αύρα αφοπλιστική! Την κοιτούσαν όλοι και τη θαύμαζαν. Έζησε μια ζωή ανατρεπτική σε ταραγμένες εποχές για τον τόπο και γεύτηκε την αγάπη και τον πόνο ως το μεδούλι. Ο έρωτάς της, ο Γιαννάκος, χάθηκε μα η ίδια κατάφερε να ξορκίσει το θάνατό του με την αγρύπνια της στη ζωή. Ο πόνος γίνηκε κάθαρση και δύναμη εσωτερική. Είδε τη Σμύρνη να καίγεται, εκπατρίστηκε με την οικογένειά της μα δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Από πείσμα επιβίωνε. Και δημιούργησε. Και μεγαλούργησε... Γεύτηκε αμέτρητες χαρές, καμάρωσε εγγόνια! Κι όταν έφυγε δεν είχε ανεκπλήρωτους πόθους, έσβησε όπως όταν σώνεται το λάδι στο καντηλάκι…