Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789607803139
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Το κλασικό έργο του Edward Hallett Carr «Η εικοσαετής κρίση 1919-1939, Εισαγωγή στη μελέτη των διεθνών σχέσεων», αποτελεί σταθμό στην επιστημονική ανάπτυξη των διεθνών σπουδών ως σημαντικού κλάδου της Πολιτικής Επιστήμης. Μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, επανεκδόθηκε δεκάδες φορές και οι θέσεις που διατυπώνονται σ` αυτό βρίσκονται στο επίκεντρο της θεωρίας των διεθνών σχέσεων μέχρι και σήμερα. Η ανάλυση του Edward H. Carr, πυκνή, σύνθετη, φιλοσοφημένη και έξοχα θεμελιωμένη, εξετάζει διαδοχικά την ισχύ, το Δίκαιο και την ηθική στον διεθνή χώρο. Έχοντας ως βάση της ανάλυσής του τις κοινωνικές και πολιτειακές πραγματικότητες του παγκόσμιου χώρου, όπως διαμορφώθηκαν τους τελευταίους αιώνες, ο συγγραφέας προχωρεί σε μια σφαιρική και ανεπανάληπτη κριτική της ουτοπικής και φιλελεύθερης σκέψης περί τις διεθνείς σχέσεις. Δικαίως, μετά τον Θουκυδίδη και τον Μακιαβέλι, η ανάλυση του βιβλίου αυτού θεωρείται μια από τις σημαντικότερες στοχαστικές συνεισφορές όλων των εποχών στον στίβο της πολιτικής φιλοσοφίας των διεθνών σχέσεων. Η μετάφρασή του προσφέρει ένα εύρωστο και απαράμιλλο κείμενο που θα μπορούσε να συνεισφέρει τα μέγιστα στην ανάπτυξη της επιστημονικής σκέψης στις διεθνείς σχέσεις στην Ελλάδα. Το βιβλίο απευθύνεται σε όλες τις γενιές και σε κάθε άτομο που ενδιαφέρεται για σοβαρή και βαθυστόχαστη ανάλυση των προβλημάτων των σύγχρονων διακρατικών σχέσεων.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο διπλωμάτης, δημοσιογράφος και ιστορικός Edward Hallett Carr (1892-1982) γεννήθηκε στο Λονδίνο από γονείς μεσοαστικής καταγωγής. Φοίτησε στο Merchant Taylors΄ School του Λονδίνου και στο Trinity College του Καίμπριτζ, από όπου πήρε το 1916 το πτυχίο του στην κλασική φιλολογία. Την ίδια χρονιά, και ενώ εξελισσόταν ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, ξεκίνησε τη διπλωματική του καριέρα στο Foreign Office, από την οποία παραιτήθηκε το 1936. Στην αρχή, ως στέλεχος του Contraband Department του Φόρεϊν Όφις, ήταν υπεύθυνος για τις σχέσεις των συμμάχων με τη Γερμανία, μετά το 1917, όμως, ως στέλεχος του Northern Department, ασχολήθηκε με τις σχέσεις της Μ. Βρετανίας με τη Ρωσία, διέβλεψε την επικράτηση των μπολσεβίκων στην Οκτωβριανή Επανάσταση και συμβούλευσε σχετικά τον πρωθυπουργό Λόυντ Τζορτζ σε αντίθεση με τον υπουργό Άμυνας Ουίνστον Τσώρτσιλ, που υποστήριζε την παρέμβαση υπέρ των μενσεβίκων. Έλαβε μέρος στη βρετανική αντιπροσωπεία της Σύσκεψης Ειρήνης των Παρισίων, το 1919, καθώς και στη σύνταξη της Συνθήκης των Βερσαλιών που οδήγησε στην ίδρυση της Κοινωνίας των Εθνών. Η διπλωματική του σταδιοδρομία επαινέθηκε, αργότερα, από τον Λόρδο Χάλιφαξ, και το 1920 του απονεμήθηκε ο τίτλος Commander of the British Empire (CBE). Μετά την αποχώρησή του από τη διπλωματική υπηρεσία, το 1936, ανέλαβε τη θέση Wilson Professor of International Politics στο Univestity College της Ουαλίας, και έγινε εταίρος των κολεγίων Trinity του Καίμπριτζ (1955) και Balliol της Οξφόρδης (1966). Το γνωστότερο ιστορικό έργο του είναι η "Ιστορία της Σοβιετικής Ρωσίας" ("History of Soviet Russia") σε 14 τόμους, που γράφτηκε και εκδόθηκε μεταξύ των ετών 1950-1978. Άλλα βιβλία του είναι: "The Romantic Exiles: A Nineteenth Century Portrait Gallery", 1933, "The Twenty Years΄ Crisis, 1919-1939: An Introduction to the Study of International Relations", 1939 1946,"The Soviet Impact on the Western World", 1946, "The New Society", 1951, "German-Soviet Relations Between the Two World Wars: 1919-1939", 1952, "The Russian Revolution: From Lenin to Stalin (1917-1929)", 1979, "From Napoleon to Stalin and Other Essays", 1980, και το κλασικό στο είδος του, "What is History?", 1961 και 1986 (σε επιμέλεια R.W. Davies).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
