Κυκλοφορεί το νέο βιβλίο του καθηγητή της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Τάση Παπαϊωάννου «Γράφοντας για την αρχιτεκτονική». Ο ίδιος το περιγράφει σαν ένα «οδοιπορικό σε χτίσματα και χαλάσματα». Το βιβλίο περιλαμβάνει μια συλλογή δημοσιευμένων και ανέκδοτων κειμένων και άρθρων που γράφτηκαν από το 2008 έως και το 2016.

«Τα κείμενα οργανώνονται σε συγκεκριμένες θεματικές ενότητες και ήδη από τη θεματολογία τους καθίσταται σαφές πως ό,τι απασχολεί τον Παπαϊωάννου είναι σημαντικό όχι μόνο για την αρχιτεκτονική αλλά και για την ίδια τη ζωή. Προοδευτικά και μεθοδικά, ο Παπαϊωάννου αναπτύσσει τις σκέψεις του σε σχέση με την παράδοση και τη νεωτερικότητα, την αρχαιότητα και την νεοελληνική αρχιτεκτονική, το φυσικό και το αστικό τοπίο. […] Κείμενο με το κείμενο, σκέψη με τη σκέψη και σαν να οδηγείται από τα σημάδια που έχει αφήσει στο δάσος ώστε να μην χάσει τον δρόμο του ο Παπαϊωάννου μιλά με τον γνώριμο διδακτικό του λόγο. Εντούτοις, σε αυτή τη συλλογή κειμένων περισσότερο από ποτέ, ενίοτε ξεπερνά αυτόν τον λόγο. Δεν θα ήταν υπερβολή η παρατήρηση ότι αυτό είναι ένα πολύτιμο βιβλίο συγκεντρωμένης πληροφορίας και γνώσης. Το διδασκόμενο μάθημα έχει πλέον αποκρυσταλλωθεί, η γνώση έχει γίνει βίωμα και τώρα ο δάσκαλος μιλά μόνο με το παράδειγμά του και με εικόνες. »  [Δάφνη Σουλογιάννη, bookpress.gr]

«Στην ουσία όμως οι αφηγήσεις και οι ολοζώντανες περιγραφές των χτισμάτων σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, από τα αρχαία ερείπια και τα σπουδαία μισοκατεστραμμένα κτίσματα μέχρι τα σύγχρονα ζοφερά mall, είναι ο πιο πειστικός οδηγός, η πιο αληθινή εξήγηση για το πώς κανείς στη χώρα αυτή δεν σεβάστηκε τις ομορφιές, την παράδοση πρώτα και κύρια, σε πόλεις που κατάντησαν ζοφερές, φοβικές και γκρίζες… Δημόσιοι χώροι και ανοιχτές πλατείες στο όνομα της ανάπλασης και της ανάπτυξης καταστράφηκαν ολοσχερώς, έργα μεγάλων δασκάλων της αρχιτεκτονικής καταπλακώθηκαν από τόνους μπετόν στην Ελλάδα της αντιπαροχής και του αυθαίρετου. Καταστροφή χωρίς τέλος, καταστροφή που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, παραιτημένες και περιθωριακές πια οι διαμαρτυρίες και οι παρεμβάσεις εκείνων των λίγων που ζήτησαν σεβασμό και φροντίδα για τις ομορφιές που επιμένουν ακόμα να υπάρχουν σαν μικρά κοσμήματα μεγάλης αξίας, αποδεικνύοντας ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι αλλιώς αν το θέλαμε.» [Εφ. Συν., 21.12.2020]

Ο Τάσης Παπαϊωάννου γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Το σημαντικότατο έργο του, αρχιτεκτονικό και διδακτικό (στον Τομέα Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών) συμπληρώνεται με τη συγγραφική του δουλειά: Η αρχιτεκτονική του καθημερινού (2005), Η αρχιτεκτονική και η πόλη (2008) και Σκέψεις για την αρχιτεκτονική σύνθεση (2015). Αρθογραφούσε τακτικά στην Ελευθεροτυπία και συνεχίζει στην Εφ. Συν.