Αναρωτηθήκατε ποτέ τισυμβαίνει μέσα στον ανθρώπινο νου; Μήπως τελικά ο εγκέφαλος είναι μια φυλακή και όχι ένα απλό όργανο σκέψης; Μία δύναμη γένεσηςτεράτων και μαγισσών!

Ο Αλέξης Σπυρόπουλος είναι μοιρασμένος στα δύο. Η δουλειά του επισκιάζεται από τη θλίψη για το χαμό τηςγυναίκας και της κόρης του. Στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης, όπου βρίσκεταιγια να κλείσει μια επαγγελματική συμφωνία, θα καταδιωχθεί από ένα αλλόκοτοπλάσμα του γένους που αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται «ποντικάνθρωποι».
Η Σταυρούλα, από τηνάλλη, θα πρέπει ν’ «αντιμετωπίσει» τον «Χαμογελαστούλη» μέσα στο ίδιο της τοσπίτι! Ο φανταστικός φίλος του παιδιού της, του μικρού Νικόλα, θ’ αποτελέσει τομήλον της έριδος για τη μάνα και τον υιό, ο οποίος εν τέλει θα της εναντιωθείγιατί δεν τον πιστεύει. Επιπροσθέτως, ο Β.Γράκχος και η Τζ. Αγραφιώτου στις δικές τους ξεχωριστές ιστορίες αποτελούν δύο άτομα τόσο ιδιαίτερα, όσο ιδιαίτερες αποκαλύπτεται πως είναι και οι οντότητεςστον δρόμο τους. Θα βρουν απέναντί τους τη Νέμεση, στα πρόσωπα αντιπάλων μεεξαιρετική υπομονή και αφοσίωση στον στόχο, πράγμα που θα τους το αποδείξουνκαι με το παραπάνω.
Η συνέχεια αυτών και ακόμη περισσότερα στη δεκάδα της πρώτης συλλογής των «Γοτθικών Ιστοριών».

Αποσπάσματα από το βιβλίο

Η έκλειψη της Σελήνης την έκανε να φαίνεται ματωμένη και το ίδιο κοκκινωπό μοτίβο είχε και ο χώρος τριγύρω του, από τα σεντόνια του κρεβατιού μέχρι το μαονένιο πάτωμα και το ταβάνι. Οι τοίχοι γύρω του σκοτεινοί. Τον έκλειναν πλησιάζοντας ασφυκτικά. Δεν το είχε ανάγκη όλο αυτό. Αύριο θα ήταν μια πολύ μεγάλη μέρα για κείνον. Και δύσκολη.

Πίσω του φούσκωναν τα σεντόνια του κρεβατιού. Η κοντόχοντρη φιγούρα της κουρτίνας βρισκόταν από κάτω τους. Χίμηξε κινούμενη σαν σκουλήκι καταπάνω του με το κεφάλι της σκεπασμένο από το μεταξένιο ύφασμα, δίνοντας του μια γερή κουτουλιά στο κρανίο. Ο Αλέξης έχασε τις αισθήσεις του κι έπεσα με το μάγουλο πάνω στα ξεριζωμένα δόντια…

Η φιλόλιγνη φιγούρα με τα μάτια σαν ψάρι τον κοιτούσε ακίνητη όσο ωρυόταν και ζητούσε τα ρέστα. Δεν βλεφάριζε καθόλου.Και τότε εμβρόντητος, έπαθε σοκ. Σκέφτηκε ότι μηχανικά μπήκε, μηχανικά υπέγραψε και μηχανικά πήρε ένα κλειδί –το κλειδί του μοναδικού δωματίου- για να δει ό,τι τέλος πάντων είδε. Λες και κάποιος τον είχε βάλει στον αυτόματο πιλότο!

Το χέρι του έτρεμε καθώς γλιστρούσετο κλειδί μέσα στην τρύπα κι ένιωθε ακόμα ταραγμένος από τη στιγμή που είχε ακούσει εκείνη την καταραμένη εκπομπή στο ραδιόφωνο. Και δεν ήταν το μόνο συναίσθημα. Κάτι έμοιαζε εκτός τόπου και χρόνου. Κάτι που του έκαιγε τα φυλλοκάρδια.