Φίλε και κριτή μου, εσύ αναγνώστη, έλα μαζί μου. Μες απ’ το Αχ του ναύτη, τους χτύπους της καρδιάς του ν’ αφουγκραστούμε. Σκέψου, τι πλούτο τα μάτια σου θ’ αλιεύσουν και πόσο ξέχειλα της ψυχής τ’ αμπάρια θα φαντάζουν. Αλήθεια πόσο συνταρακτικό είναι να μπορείς να κοιτάζεις ! Ν’ ανιχνεύεις, τι κρύβεται πίσω απ’ ένα χαμόγελο, πίσω απ’ ένα δάκρυ, πίσω από μια υπόσχεση, πίσω από μια σιωπή. Έλα, μαζί να πλησιάσουμε τη θάλασσα, τα λιμάνια έτσι όπως αυτά είναι, χωρίς ψιμύθια περιττά και πάντα μαζί να ονειρευόμαστε πως είμαστε ακόμα ζωντανοί και την αγάπη, βασίλισσα στης καρδιάς το θρονί να στέψουμε. Η ποίηση ανυπομονεί. Μην αργείς!