Γιώργος Σαραντάρης (1908-1941). Ο Γιώργος Σαραντάρης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, γιος του Δημήτρη Σαραντάρη και της Μαλθίντας το γένος Σωτηρίου, καταγόμενων από το Λεωνίδι της Κυνουρίας. Από το 1912 ως το 1931 έζησε στην Ιταλία, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένειά του. Από νεανική ηλικία στράφηκε στη λογοτεχνία και τη μελέτη της φιλοσοφίας, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τις ξένες γλώσσες. Σπούδασε νομικά στα πανεπιστήμια της Μπολώνια και της Ματσεράτα, και πήρε διδακτορικό δίπλωμα. Στην Ιταλία έγραψε τους πρώτους στίχους του, στα ιταλικά και στα ελληνικά και δημοσίευσε ποιήματα στην ιταλική και γαλλική γλώσσα. Το 1931 επέστρεψε στην Ελλάδα και μπήκε στους λογοτεχνικούς κύκλους. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1940 στρατεύτηκε στην Αλβανία και αρρώστησε από κοιλιακό τύφο. Μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου πέθανε το 1941. Την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας έκανε το 1933 μέσα απʼ τις σελίδες του περιοδικού Νέα Ζωή με το διήγημα Μάρθας βίος, με το οποίο εισήγαγε στον ελληνικό χώρο το είδος του γαλλικού αντι - μυθιστορήματος (antiroman). Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε και την πρώτη του ποιητική συλλογή Οι Αγάπες του χρόνου. Ακολούθησαν τα Ουράνια (1934) και τα Αστέρια (1935) και πολλά ακόμη ποιήματα δημοσιευμένα στα περιοδικά Νέα Γράμματα, Νέα Εστία, Κύκλος, και Μακεδονικές Ημέρες (Θεσσαλονίκης). Τελευταία του ποιητική συλλογή ήταν η Στους φίλους μιας άλλης χαράς, δημοσιευμένη στις αρχές του 1940, που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από το Μήτσο Παπανικολάου. Ο Γιώργος Σαραντάρης υπήρξε ένας από τους πρώτους ανανεωτές έλληνες ποιητές του μεσοπολέμου και ένας από τους πρώτους εισηγητές του υπαρξισμού στη χώρα μας. Ο φιλοσοφικός του στοχασμός κινήθηκε στα πλαίσια της αναζήτησης του απολύτου ενάντια στη φθορά της ανθρώπινης υπόστασης, εκφρασμένης μέσω της κατάργησης της παραδοσιακής ποιητικής φόρμας και γλωσσικής έκφρασης. Επιδράσεις δέχτηκε μεταξύ άλλων δέχτηκε από τη σκέψη των Ουνγκαρέττι, Νίτσε, Κίρκεγκωρ, Ντοστογιέφσκι, Σεστώφ και Μπερντιάγιεφ. Ασχολήθηκε επίσης με το φιλοσοφικό δοκίμιο και τις ποιητικές μεταφράσεις. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Γιώργου Σαραντάρη βλ. Κόρφης Τάσος, «Σαραντάρης Γιώργος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 12. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Μαρινάκης Γιώργος Γ., «Εισαγωγή», Γιώργος Σαραντάρης · Ποιήματα Α΄ - Δ΄ · Παρουσίαση, Εισαγωγή, Επιμέλεια, Σχόλια & Σημειώσεις Γιώργος Γ. Μαρινάκης, σ.ιγʼ-ξδʼ. Αθήνα, Gutenberg, 1987 και Ζήρας Αλεξ., «Σαραντάρης Γιώργος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 9α. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Σταύρος Γκιργκένης γεννήθηκε το 1972. Κατοικεί και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη ως φιλόλογος στη Μέση εκπαίδευση από το 2001. Το 1998 έλαβε τον μεταπτυχιακό του τίτλο στο Τμήμα Φιλολογίας του Α.Π.Θ. με θέμα πρωτεύουσας εργασίας "Η Λυκούργεια του Αισχύλου". Είναι διδάκτορας φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με τίτλο διατριβής "Πολιτική, ιδεολογία και θεσμοί της ηγεμονικής Αθήνας στις Ικέτιδες του Αισχύλου" (2009). Από το 1998 έχει μεταφράσει 15 υπομνηματισμένους τόμους έργων της αρχαίας γραμματείας, από τον Δημόκριτο και τον Ησίοδο ως τους ορφικούς και το απόκρυφο ευαγγέλιο του Θωμά. Από το 2017 εκδίδει με συνεργάτες το δοκιμιακό-λογοτεχνικό περιοδικό "Νόημαστις" Εκδόσεις Ρώμη, ενώ μετέχει και στη συντακτική επιτροπή του δίγλωσσου περιοδικού (ελληνικά-ισπανικά) Ερατώ-ArsPoetica. Είναι τακτικός συνεργάτης του φιλοσοφικού περιοδικού "Φιλοσοφείν". Ποιήματα και μεταφράσεις του έχουν δημοσιευτεί σε πολλά έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Το 2012 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τον τίτλο "Η Αναμενομένη" (Εκδόσεις Βουνέ), το 2017 την δεύτερη (Εκδόσεις Ρώμη) με τον τίτλο "Μάγαδις (Φούγκα)". Το 2018 εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Περί ονείρων" και "Στου ματιού το κέντρο (Ανθρώπινα δαιμόνια)" από τις Εκδόσεις Ρώμη. Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο εξέδωσε το 2018 μια ανθολογία μεταφρασμένων ποιημάτων του μεξικανού ποιητή Homero Aridjis με τίτλο "Άνοιγμα Τρωικού Ίππου" και μια ανθολογία αρχαίας ερωτικής ποίησης (Kurunthokai) του λαού των Ταμίλ.
