Ιωάννης Μαγκλής (Μεταφραστής)

Ο Γιάννης Μαγκλής γεννήθηκε στην Κάλυμνο της Δωδεκανήσου όταν το νησί ήταν μέρος του Οθωμανικού Κράτους. Παρακολούθησε και τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο νησί, με Ιταλοκρατία. Δούλεψε σε επιχείρηση σφουγγαριών και ύστερα πήγε στο Κολλέγιο της Χάβρης. Συνέχισε την εργασία του στην ίδια σπογγεμπορική επιχείρηση για είκοσι τρία χρόνια. Ταξίδεψε πολύ στην Ευρώπη και λίγο στην Αφρική. Διετέλεσε διευθυντής στο κατάστημα της επιχείρησης για έξι χρόνια στο Παρίσι. Παρουσιάστηκε εθελοντής για το Δωδεκανησιακό Σύνταγμα στο Αλβανικό. Είναι ο μοναδικός Έλληνας λογοτέχνης που ανέδειξε τη ζωή των Ελλήνων σφουγγαράδων.

Μολιέρος (Συγγραφέας)

Ο Μολιέρος (κατά κόσμον Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν) γεννήθηκε το 1622 στο Παρίσι. Ακολούθησε το δρόμο του θεάτρου αφήνοντας το σίγουρο μέλλον της δουλειάς του πατέρα του, ο οποίος κατείχε τη μόνιμη θέση του «ταπετσιέρη του βασιλιά». Το 1643 ίδρυσε μαζί με τη Madeleine Béjart το θίασο Illustre Théâtre, που στην αρχή δεν είχε επιτυχία. Αντιθέτως, άφησε στον Μολιέρο χρέη, εξαιτίας των οποίων και φυλακίστηκε. Την περίοδο 1645-1658 ο θίασος περιοδεύει στην επαρχία. Οι παραστάσεις δίνονται σε πλατείες και σε πύργους ευγενών. Παίζουν κυρίως τραγωδίες, αλλά, την ίδια εποχή, ο Μολιέρος αρχίζει να γράφει σύντομες, μονόπρακτες φάρσες, με έντονο το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού. Η επιτυχία ήρθε αβίαστα. Με τον αέρα της επιτυχίας αυτής επιστρέφει στο Παρίσι. Στο εξής βρίσκει το δρόμο του μέσα από την κωμωδία. Το 1658, με διαταγή του βασιλιά, παραχωρείται στο θίασο του Μολιέρου το θέατρο Petit-Bourbon. Στην αρχή το «φυσικό παίξιμο» του Μολιέρου ξενίζει το παρισινό κοινό, που είναι εθισμένο στις συμβάσεις και στη ρητορεία. Στη συνέχεια όμως η επιτυχία  είναι τεράστια και το 1668 του παραχωρείται το θέατρο Palais-Royal,  όπου στο εξής θα παιχτούν όλα τα έργα του. Η προστασία του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄ αποδείχθηκε πολύτιμη, καθώς κάποια έργα του προκάλεσαν θυελλώδη κριτική.

Πέθανε το 1673, αφού έπαιξε για τελευταία φορά στην παράσταση του έργου Ο κατά φαντασίαν ασθενής  τον ομώνυμο ρόλο.

Τα σημαντικότερα έργα του: Οι κομψεπίκομψες, (Les Précieuses ridicules, 1659), Σχολείο των γυναικών (1662), Η κριτική του Σχολείου των γυναικών (1663), Ο αυτοσχεδιασμός των Βερσαλλιών  (1663),  Δον Ζουάν (1665), Ο μισάνθρωπος  (1666), Ζώρζ Νταντέν (1668), Ο φιλάργυρος (1668), Ταρτούφος (1669), Ο αρχοντοχωριάτης (1670), Οι σοφολογιότατες (1672), Ο κατά φαντασίαν ασθενής (1673).