ΠΡΟΛΟΓΟΣ Γνώρισα τη Ζωή πριν από είκοσι περίπου χρόνια.
Από την πρώτη στιγμή μου έκανε τρομερή εντύπω-
ση ο τρόπος με τον οποίο βίωνε την καθημερινότητα.
Ενώ ήτανε γήινη και πρακτική, όλο της το είναι ήταν
παραδομένο στο όνειρο. Επίσης με  την  ίδια ευκολία
που έφτιαχνε ντολμαδάκια τραγούδαγε και απάγγελ-
νε το Ρίτσο, έπαιζε θέατρο και έγραφε ποίηση. Καμιά
“πόζα”, κανένας ναρκισσισμός πουθενά.
Αυτό είναι και το πρώτο μεγάλο προτέρημα στα γρα-
πτά της. Αλήθεια και απλότητα. Πολύ σημαντικό, για-
τί όπως καταγγέλλει και η Κική Δημουλά “Ο κραυγα-
λέος λόγος, Νάρκισσος / Κι αν σκύβει πάνω απ τα δει-
νά / καθρέφτες πιο πολύ εξασφαλίζει”.