Η καταγωγική περιοχή της αποκάλυψης, η ζωντανή πηγή της και η μαγική της εμπειρία βρίσκονται στο ιουδαϊκό, προφητικό, μεσσιανικό κοσμοείδωλο, και η ίδια προκύπτει ως έκφραση αυτού του κοσμοειδώλου μέσω παραδοσιακών τρόπων και τροπισμών που συντηρούν την υπόσταση της ως μυστικιστικής εναίσθησης και εκστατικής ενόρασης. Ο τόπος όμως της αποκάλυψης, η αληθινή της ζωή, οι τρόποι και οι τροπισμοί της, στο εδώ και τώρα, καθώς και η διαπότιση του παρόντος με την εμψυχωμένη παρουσία της, δεν μπορούν να νοηθούν εκτός του ρομαντικού κοσμοειδώλου και της ρομαντικής ορμής για μια αναγκαία ώσμωση μεταξύ πεπερασμένου και απείρου, εφήμερου και αιωνίου.