Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789602042878
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Η ελληνική γη οργανώνεται με βάση τη διάταξη των μεγάλων ορεινών όγκων της χώρας σε παράλληλες οροσειρές οι οποίες τη διατρέχουν από άκρη σε άκρη σχηματίζοντας ένα τόξο με εννέα ζώνες και τέσσερις υποζώνες. Ανάμεσα σ` αυτές τις εξάρσεις ανοίγονται λεκάνες, λεκανοπέδια και πεδιάδες όπου ρέουν μικρά και μεγάλα ποτάμια, και σχηματίζονται λίμνες, λιμνοθάλασσες και βάλτοι. Αυτές οι έντονες πτυχώσεις με τα ενδιάμεσα κενά κατακερματίζουν τη γη σε αυτόνομες γεωγραφικές ενότητες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, οι οποίες εκτείνονται από τις μεγαλοπρεπείς χιονισμένες κορυφογραμμές ως τις ειρηνικές κοιλάδες με την πλούσια βλάστηση.
Πρόθεση αυτού του λευκώματος, πλαισιωμένου με κείμενα του William M. Leake του 1835, είναι να προσφέρει προσεκτικά επιλεγμένες εικόνες που να τεκμηριώνουν και να αναδεικνύουν την αφάνταστη ποικιλία των μορφών της ελληνικής γης και φύσης στις διαφορετικές εποχές του έτους.
Δημήτρης Φιλιππίδης
Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1911. Εργάστηκε ως Χημικός. Αφιερώθηκε στη φωτογραφία το 1940. Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στην Ήπειρο είναι ο επίσημος φωτογράφος του Ερυθρού Σταυρού και στη συνέχεια ο ανταποκριτής για πρακτορεία και περιοδικά του και περιοδικά του εξωτερικού, όπως το περιοδικό "Life" και το πρακτορείο "Assosiated Press". Πρωτοστατεί στην ίδρυση της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (1952). Πέθανε στην Αθήνα το 1993. Το φωτογραφικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη γίνεται κάτοχος του αρχείου Χαρισιάδη το 1997.
Ο Βικέντιος Μποκατσιάμπης (Ποταμός Κέρκυρας, 1856 - Αθήνα, 1932), σπούδασε ζωγραφική στη Μασσαλία, τη Φλωρεντία και στην Accademia di San Luca της Ρώμης, όπου και παρέμεινε επί δεκαπενταετία. Το 1900 διορίσθηκε καθηγητής της κοσμηματογραφίας στο Σχολείον των Τεχνών διαδεχόμενος τον Βικέντιο Λάντσα και παρέμεινε στη θέση του επί είκοσι οκτώ χρόνια, οπότε αποχώρησε λόγω ηλικίας (το 1928). Η τοπιογραφία με υδατόχρωμα ήταν η κατεξοχήν ειδικότητά του.
Ο Γεώργιος Χατζόπουλος (Πάτμος, 1859 - Αθήνα,1935), σπούδασε ζωγραφική στο Μόναχο, όπου μαθήτευσε κοντά στον Νικόλαο Γύζη από το 1883 έως το 1887, χρονιά της επιστροφής του στην Ελλάδα. Το 1891 διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Ευελπίδων και το 1910 συντηρητής στην Εθνική Πινακοθήκη. Έλαβε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα ("Παρνασσός" 1901 - 1905, Ελληνική Καλλιτεχνική Εταιρεία 1907) και την Αλεξάνδρεια (1905). Συγκαταλέγεται στους πρωτοπόρους έλληνες τοπιογράφους του τέλους του 19ου και των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα. Στο έργο του αξιοποίησε τα νεοτεριστικά μηνύματα του γερμανικού ιμπρεσιονισμού.
Ο Βρετανός αξιωματικός William Martin Leake (1777 - 1860) παρέμεινε στην Ελλάδα επί πολλά χρόνια (1804 - 1810) με κύριο στόχο τη μελέτη της αρχαίας τοπογραφίας, ενώ συγχρόνως εκτελούσε μυστική αποστολή για λογαριασμό της βρετανικής κυβέρνησης. Οι εντυπώσεις από τις περιηγήσεις του εκδόθηκαν τμηματικά μεταξύ των ετών 1815 και 1857. Η τετράτομη έκδοση με τίτλο "Ταξίδια στη Βόρεια Ελλάδα του 1835" (J. Rodwell, Λονδίνο), περιλαμβάνει ταξίδια στην Αιτωλία, Ακαρνανία, Ήπειρο, Θεσσαλία, Αττική και Μακεδονία.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
