§1. Η «εμπορικότητα» και το ΕμπΔ
Ι. Εμπορική δράση και εμπορικό δίκαιο. Το δίκαιο δίνει ιδιαίτερη προσοχή σε μια ορισμένη ιδιωτική οικονομική (και ιδιοτελή, δηλ. αποβλέπουσα στο κέρδος) δράση, την εμπορική, στην οποία επιφυλάσσει ιδιαίτερους κανόνες και προσδίδει ιδιαίτερες έννομες συνέπειες. Πρόκειται για τη δράση, που σε οικονομικό μεν επίπεδο συνίσταται κατεξοχήν στη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών, σε νομικό δε επίπεδο ορίζεται κατά ποικίλους τρόπους (ως δίκαιο των εμπόρων, των εμπορικών συναλλαγών, της εμπορικής επιχείρησης κλπ.), ανάλογα με το «σύστημα εμπορικότητας», που ακολουθεί κάθε έννομη τάξη, αλλά και ανάλογα με τη θεματολογία, που η εκπαιδευτική παράδοση έχει κατά καιρούς διαμορφώσει. Ο δικαιικός κλάδος που διαπραγματεύεται και ρυθμίζει τη δράση αυτή είναι το εμπορικό δίκαιο (ΕμπΔ) και αποτελεί κλάδο του ιδιωτικού δικαίου. Σκοπός του ΕμπΔ είναι άλλοτε μεν η προστασία της εμπορικής δράσης καθεαυτή, ως επαγγέλματος αλλά και ως δράσης χρήσιμης για την οικονομία και την κοινωνία, άλλοτε δε -και μάλιστα κυρίως- η διαφύλαξη των συμφερόντων τρίτων, για τους οποίους η δράση αυτή δημιουργεί κινδύνους. Ιδιαίτερα δύσκολο είναι το ερώτημα αν τυχόν η εμπορική δράση, ως ιδιωτική, μπορεί να συλληφθεί και να ρυθμισθεί με επάρκεια από το αστικό δίκαιο ή αν είναι καλύτερη η διαμόρφωση αυτοτελούς δικαιικού κλάδου προς τούτο (η τελευταία επιλογή οδηγεί στο ζήτημα της «αυτονομίας» του ΕμπΔ). [...]