Όμως όλα τα σώματα ξεθωριάζουν -αλλιώτικα δεν θα ήταν τόσο ερωτικές κάποιες λάμψεις τους- συνήθως σε στιγμή που δε θα θέλαμε να συμβεί αυτό. Και τότε παλιννοστούμε έχοντας την πικρή γεύση του ανολοκλήρωτου να κυριαρχεί σ΄ ένα σαστισμένο μυαλό. Δυστυχώς ή ευτυχώς, το τελευταίο πράγμα που προγραμματίζεται στη ζωή είναι ο θάνατος. Δύσκολα τακτοποιείται στη συναισθηματοθήκη πριν την εμφάνισή του κι έτσι το δωμάτιο της ιστορίας μας είναι σχεδόν πάντα ακατάστατο. Αν δεν υπήρχαν ο έρωτας κι ο θάνατος, η ισορροπία δε θα ΄ταν ετοιμόρροπη και θ΄ αυτοκτονούσαμε από πλήξη.